Σάπια σκαριά τα δυο μας που λαχταράμε να ξεκινήσουμε. Η στασιμότης κουράζει. Γεννά τη χαλαρότητα. Θρέφει την οκνηρία.
Περιμένουμε. Εδώ, στης Εδέμ την κόλαση και στων διαβόλων τον παράδεισο.
Περιμένουμε. Εσύ, τη σειρά σου να αρμέξεις το μαύρο γάλα της απληστίας. Και μόλις γιομίσεις με αυτό τα μαστάρια σου, για ακόμη μια φορά να το βαστάξεις μέχρι την άκρη του κόσμου.
Περιμένουμε. Τα όνειρα τα παραμύθια και τα ψέματα να ξεφτίσουνε, εγώ.
Βασόρα, αγκυροβόλι
ReplyDeleteΣάπια σκαριά τα δυο μας που λαχταράμε να ξεκινήσουμε.
Η στασιμότης κουράζει.
Γεννά τη χαλαρότητα. Θρέφει την οκνηρία.
Περιμένουμε.
Εδώ, στης Εδέμ την κόλαση και στων διαβόλων τον παράδεισο.
Περιμένουμε.
Εσύ, τη σειρά σου να αρμέξεις το μαύρο γάλα της απληστίας.
Και μόλις γιομίσεις με αυτό τα μαστάρια σου,
για ακόμη μια φορά
να το βαστάξεις μέχρι την άκρη του κόσμου.
Περιμένουμε.
Τα όνειρα τα παραμύθια και τα ψέματα να ξεφτίσουνε, εγώ.
Υπηρέτης της μηχανής
ReplyDeleteΤο μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η λειτουργία, όχι οι άνθρωποι
Ποτέ οι άνθρωποι, είμαστε ένα εμπόδιο για το πλήρες οτομέσιο.
Εκτός κι αν γίνουμε πιο μηχανές κι από αυτές, ένα με τη λαμαρίνα.
Μελό?
Το απρόσκοπτο οπερέσιο η υπέρτατη αρχή. 24/7