[Has the machine taken over?] The Final Speech - Great Dictator 1940

 [Sorry, I don't want to be THAT man but I need to inform you that the brutes and the machine-men are already in charge] 

I'm sorry, but I don't want to be an emperor

That's not my business

I don't want to rule or conquer anyone

I should like to help everyone if possible

Jew, Gentile, Black Man, White

We all want to help one another, human beings are like that

We want to live by each other's happiness, not by each other's misery

We don't want to hate and despise one another

And this world has room for everyone, and the good Earth is rich and can provide for everyone

The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way

Greed has posioned men's souls, has barricaded the world with hate, has goose-stepped us into misery and bloodshed

We have developed speed, but we have shut ourselves in

Machinery that gives us abundance has left us in want

Our knowledge has made us cynincal

Our cleverness, hard and unkind

We think too much, and feel too little

More than machinery, we need humanity

More that cleverness, we need kindness and gentleness

Without these qualities life will be violent, and all will be lost

The aeroplane and the radio have brought us closer together

The very nature of these inventions cries out for the goodness in men - cries out for universal brotherhood - for the unity of us all

Even now my voice is reaching millions throughout the world - millions of despairing men, women, and little children - victims of a system that makes men torture and imprison innocent people

To those who can hear me, I say - do not despair

The misery that is now upon us is but the passing of greed - the bitterness of men who fear the way of human progress

The hate of men will pass, and dictators die, and the power they took from the people will return to the people

And so long as men die, liberty will never perish

Soldiers!

Don't give yourselves to brutes - men who despise you - enslave you - who regiment your lives - tell you what to do - what to think and what to feel!

Who drill you - diet you - treat you like cattle, use you as cannon fodder

Don't give yourselves to these unnatural men - machine men with machine minds and machine hearts!

You are not machines!

You are not cattle!

You are men!

You have the love of humanity in your hearts!

You don't hate!

Only the unloved hate - the unloved and the unnatural!

Soldiers!

Don't fight for slavery!

Fight for liberty!

In the 17th Chapter of St Luke it is written: "the Kingdom of God is within man" - not one man nor a group of men, but in all men!

In you!

You, the people have the power - the power to create machines

The power to create happiness!

You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure

Then - in the name of democracy - let us use that power - let us all unite

Let us fight for a new world - a decent world that will give men a chance to work - that will give youth a future and old age a security

By the promise of these things, brutes have risen to power

But they lie!

They do not fulfil that promise

They never will!

Dictators free themselves but they enslave the people!

Now let us fight to fulfil that promise!

Let us fight to free the world - to do away with national barriers - to do away with greed, with hate and intolerance

Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men's happiness

Soldiers!

In the name of democracy, let us all unite

539. H avevaioths xeirotéra ths arnhsews

( Α: ενθουσιασμός, ενδιαφέρον κι όρεξη .  Β: βαρεμάρα, αδιαφορία,  απάθεια. )

Α-Πού πήγες το...?

Β-Κάπου. 

Α-Ποιός...?

Β-Κάποιος. 

Α-Θα ήθελες να... ?

Β-Δεν ξέρω.

Α-Πότε θα...? 

Β-Κάποτε. 

Α-Τι θα μπορούσε...?

Β-Κάτι. 

Α-Σου άρεσε το...?

Β-Ούτε κρύο ούτε ζέστη.

Α-Τί θα έλεγες για...?

Β-Θα δούμε. 

Α-Αν θα...?

Β-Μπορεί.

Α-Μήπως να...?

Β-Ίσως. Ή και όχι..

Α-Γιατί...?

Β-Έτσι. 

Α-Πες μου μόνο αυτό: ΠΟΣΟ γαμώ τη μάνα σου?

Β-EEEE, ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ????

Α-Κάπως! 

Swans - blackout

[Glimpses of the Future] O'brien on power - 1984

DISCLAIMER: for the best possible experience copy the following text and paste it into a text editor and then watch this video (4:53). OR just turn the subtitles on.

- Now for the future.

A question:

"How does one man assert [επιβεβαιωνει - επιβάλλει] power over another?"

- By making him suffer.

- Exactly. Obedience is not enough.

Power is inflicting pain and humiliation. Otherwise, you cannot be sure.

Power is tearing human minds apart...

and putting them together again in new shapes of your own choosing.

Power is not a means, it is an end. [η ισχύς ως αυτοσκοπός]

In our world, there will only be triumph and self-abasement [αυτο-ταπείνωση].

Everything else, we shall destroy.

The past is forbidden. Why?

Because when we can cut man from his own past...

then we can cut him from his family, his children, other men.

There is no loyalty, except loyalty to the Party.

There is no love, except love of Big Brother.

All competing pleasures, we will destroy.

If you want a vision of the future, imagine...

a boot stamping on a human face forever.

Winston, you are thinking that my face is old and tired...

that while I talk of power...

I’m unable to prevent the decay of my own body.

But the individual is only a cell.

And the weariness [καταπόνηση - εξάντληση] of the cell is the vigor [σφρίγος] of the organism.

- You’ll fail.

- Why?

- It’s impossible.

Hatred, the fear of life.

- Why is hate less vital than love?

- I don’t know.

But somehow you’ll fail.

Something will defeat you.

Life will defeat you.

- We control life at all levels.

We create human nature.

Men are infinitely malleable [εύπλαστοι].

Or perhaps you’ve returned to your old idea that the proletarians will arise.

Put it out of your mind.

They are helpless animals.

Humanity is the body.

- I don’t care. In the end, they’ll beat you.

Sooner or later, they’ll tear you to pieces.

- On what evidence?

- Goldstein’s book.

- I wrote it. Or, at least, I collaborated in writing it.

No book is individually produced, as you know.

- I just believe it.

I know you’ll fail.

Something in this world...

some spirit you will never overcome"... "

- What is it, this principle?

- I don’t know.

The spirit of man.

- And do you consider yourself a man?

- Yes.

- If you are a man, you’re the last man.

Your kind is extinct.

We are the inheritors.

Do you understand that you are alone?

You are outside history.

You unexist.

Get up.

Come here.

Look at you.

You’re rotting away.

That is the last man.

If you are human, that is humanity.

538. Αλγοριθμική ζωή

Τη μουσική που ακούς, το πρόγραμμα στην εταιρεία ηλεκτρικού που θα εγγραφείς, τα προτεινόμενα στην εκάστοτε εφαρμογή, το μαγαζί που θα πας, τα ρούχα που θα φορέσεις, τα βιβλία που θα διαβάσεις (αν διαβάζεις πια), τη μάρκα που θα αγοράσεις, το φα̈́ί που θα φας, το εστιατόριο που θα επισκεφτείς, το ταξίδι που θα πας, το ξενοδοχείο που θα μείνεις, την παραλία που θα βουτήξεις, τις ειδήσεις που θα παρακολουθήσεις, το ηλιοβασίλεμα που θα χαζέψεις, τη διαδρομή που θα ακολουθήσεις στον χάρτη, τα παιχνίδια που θα παίξεις, τις ταινίες που θα δεις…

Ό,τι θα σκεφτείς, έχεις κατευθυνθεί να το σκεφτείς. Και το περιεχόμενο και τον τρόπο. Μην πλανάσαι όμως ακόμα και η ίδια η σκέψη είναι παροδική, σπασμωδική, τετριμμένη. Δίχως ουσία, βάθος, ανάλυση και κυρίως δίχως στόχο. Ενστικτώδης και όχι ηθελημένη σαν ένα θολό νέφος να έχει καλύψει τον νού και δεν τον αφήνει, δεν του επιτρέπει να σκεφτεί α-ληθινά, να θυμηθεί πως είναι παιδί της Γης και του έναστρου Ουρανού.

Απαιτείται προσπάθεια, συνεχής επαγρύπνηση, αυτο-πειθ-αρχία. 
Ας την εξετάσουμε λοιπόν την τελευταία λέξη. 
Τα τμήματα “αυτο-” και “-αρχία” είναι σαφή. Η εσωτερική αρχή/επιβολή κάποιων αξιών για τις οποίες ο εαυτός είναι πεπεισμένος πως εξυπηρετούν την ανάπτυξή του (αδιάφορο σε αυτήν τη φάση η κατεύθυνση της ανάπτυξης).

Η παρούσα διερεύνηση συνεπώς αξίζει να στοχεύσει τον μηχανισμό της εσωτερικής (το τονίζω) πειθούς, πώς δηλαδή έχει πείσει το άτομο τον εαυτό του για το επωφελές αυτών των αξιών. 

#### Loading ####

Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται στον συνδυασμό των εξής παραγόντων: της γενικής αλλά και ειδικής/ατομικής ανθρώπινης βιολογικής υπόστασης (ως αποτέλεσμα της τυχαιότητας που διέπει το νόμο της φυσικής επιλογής – natural selection) καθώς των χωροχρονικών χαρακτηριστικών της ύπαρξης του κάθε ατόμου.      

Σε κάθε περίπτωση, είτε ετοιμάζεσαι να βγάλεις selfie κάνοντας duckface σε έναν φωτεινό διάδρομο στο mall μπροστά από τη βιτρίνα ενός πανάκριβου καταστήματος πριν μπεις με την παρέα σου μέσα είτε ετοιμάζεσαι για εκτόξευση ώστε να στελεχώσεις για τους επόμενους μήνες τον ISS παλεύοντας με τον σολιψισμό που γεννά η θέα του μπλέ πλανήτη μας από μακριά είτε ετοιμάζεσαι να βγεις παρίας για επαιτεία στα σοκάκια του Νέου Δελχί αντιμετωπίζοντας τα περιφρονητικά βλέμματα οίκτου των περαστικών ο κοινός παρονομαστής είναι ένας-  

 

δεν αξίζει να προσπαθείς
αν ωστόσο προσπαθήσεις, τουλάχιστον ας είναι για κάτι κοινά επωφελές
αλλά ακόμα κι αν το πετύχεις μην τολμήσεις στιγμή να περηφανευτείς διότι τίποτα δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι δικό σου

Από μέρα σε μέρα - Τ. Λειβαδίτης

Οι ίδιες ταπεινώσεις πάλι σήμερα, τα ίδια λάθη, οι συμβιβασμοί, 

το δουλικό χαμόγελο μπροστά σε εκείνον που περιφρονείς, 

το όρθιο μαχαίρι, που σφάζεις μέσα σου κι αυτόν και το χαμόγελό σου, 

η μοναξιά, η μεταμέλεια, η οδυνηρή σου ανάγκη για μεγάλες πράξεις

που δεν έγιναν ποτέ, τα φαγωμένα σου τακούνια,

το ακαθόριστο αίσθημα μιας τρομερής σου αξίας, μιας δύναμης αφανέρωτης

που την κρύβεις μ' επιμέλεια για την μεγάλη ώρα, και μαζί η πικρή υποψία 

πως δεν κρύβεις τίποτα, και πως εκείνη η μεγάλη ώρα δε θαρθει ποτέ, 

ή ακόμα πιο φριχτό, πως πέρασε χωρίς να την αναγνωρίσεις, 

η κοπέλα του αντικρινού σπιτιού που τρέχει βιαστική στο ραντεβού της

χωρίς να σου ρίχνει ούτε ένα βλέμμα. Τα όνειρα, α, τα όνειρα που όσο πιο ακατόρθωτα είναι

τόσο τους δίνεσαι με πιο μεγάλη λύσσα, οι αμαρτίες που φοβάσαι, οι αγνότητες που δεν μπορείς, 

η σκέψη, πως, εκεί, να, πίσω από την γωνιά του δρόμου σε προσμένουν 

όλα τα ενδεχόμενα, ενώ δε συναντάς παρά το ίδιο γαλακτοπωλείο-

την έμαθες τη ζωή σου, χρόνια τώρα. 

Έτσι κάθε μέρα ξυπνάς με την πικρή αόριστη απόφαση: αν έπεφτα απ' το παράθυρο;

Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ' έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα. 

Από μέρα σε μέρα  - Τ. Λειβαδίτης

537. ξανά στο καρκινάδικο

 Στην προπόνηση χθες ένας φοιτητής με ρώτησε:

-Τί δουλειά κάνεις?
-Μηχανικός. (είπα μια γενικότητα)

Ακουμπάω τα πόδια στις φτέρνες και δε με ενδιαφέρει τίποτα. Στα παπαράκια μου.  

- Επέστρεψα αγάπη μου, έστω και για λίγο.
- Για πόσο λίγο? Μία μέρα? Μία εβδομάδα? Έναν μήνα? Έναν χρόνο?

Δε με ενδιαφέρει τίποτα, ούτε το γεγονός ότι επέστρεψα στο καρκινάδικο έστω και για λίγο. Στην γαμημένη καπνοβιομηχανία. Την καθόλα νόμιμη κι απόλυτα ανήθικη. Που την επισκέπτονται πρωθυπουργοί, υπουργοί και κάθε λογής μεγαλοσχήμονες.
Στον παραγωγό φορέων νικοτίνης που προορίζονται να καταναλώνονται σε θερμαινόμενη εισπνεόμενη μορφή.

Εδώ που φτιάχνεται θάνατος, αρρώστια, αναπηρία, στειρότητα. Κι εγώ να πληρώνομαι αδρά.
Είναι όμως αυτή η κατάλληλη φωνή για το ρήμα? Έτσι γενικά ουδέτερα κι αόριστα "φτιάχνεται" ?

Εδώ που φτιάχνουνε θάνατο, αρρώστια, αναπηρία, στειρότητα.
Είναι όμως αυτό το κατάλληλο πρόσωπο? Αυτοί? Μόνοι τους?

Εδώ που φτιάχνουΜΕ θάνατο, αρρώστια, αναπηρία, στειρότητα.
Τώρα, πολύ καλύτερα, πιο ακριβές. Και εμένα να πληρώνομαι ακριβά.

Είναι όμως ο χρόνος παραμονής μου στο καρκινάδικο η κανονική μονάδα μέτρησης της ξεφτίλας μου άραγε? Όχι ακριβώς. Ας δούμε τα δεδομένα.

Πόσα τσιγάρα παράγονται εδώ κάθε μέρα? [μπορώ να το μάθω] =Χ
Πόσοι βλάκες βρισκόμαστε εδώ (μόνιμοι, εξωτερικοί κοντράκτορες (όπως εγώ), τσέοι, εργάτες, διευθυντές κτλ)  ? [μπορώ να το μάθω] =Υ
Πόσος ο χρόνος ζωής που αφαιρείται από κάθε τσιγάρο κατά μ.ό. ? [το γνωρίζω] =20'=t (https://www.naftemporiki.gr/health/1869094/posa-lepta-zois-kovei-ena-tsigaro-apo-toys-kapnistes/)
Πόσο καιρό ήμουν, είμαι και θα είμαι παρών στο καρκινάδικο? [το γνωρίζω] =D
Τι μεροκάματο παίρνω? [το γνωρίζω] =Μ

Άρα
Χ/Υ= τα παραχθέντα τσιγάρα που μου αναλογούν για κάθε μέρα που βρίσκομαι στο καρκινάδικο. Κι ας μην είμαι απευθείας στην παραγωγή, δεν έχει σημασία. Κι έστω δια τρία, διότι βρίσκομαι 8 ώρες εδώ. Άρα Χ/3Υ.
(Χ/3Υ)*t = ο χρόνος ζωής που αφαιρείται από τα εθιστικά προϊόντα που παρήχθησαν κατά τη συμμετοχή μου ανά ημέρα παρουσίας μου στο καρκινάδικο
(X/3Y)*t*D = ο συνολικός χρόνος ζωής που θα αφαιρεθεί και για τον οποίο ευθύνομαι εγώ.
((Χ/3Υ)*t)/M = πόσο κοστολογώ τον ανθρώπινο χρόνο.

Δύο αριθμούς πρέπει να μάθω λοιπόν και να κάνω κάποιες απλές πραξούλες.

Για να μπορώ να απαντάω:

-Τί δουλειά κάνεις?
-Δολοφόνος.
-....
-Έχω σκοτώσει [τόσους] ανθρώπους για [τόσο].  
-...
-Άμα θέλεις έλα κι εσύ, ψάχνουμε συνένοχους, να αυξηθεί δηλαδή το Υ.
-Το κάνεις ακόμα?
-Είχα σταματήσει αλλά επέστρεψα για λίγο.
-Για πόσο λίγο? Μία μέρα? Μία εβδομάδα? Έναν μήνα? Έναν χρόνο?

Death in Vegas - Aisha

536. τα αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως

 Τα μυαλά στο μίξερ... 

How many iterations Do I need?

Control Chart interpretation

5 Top ADX trading strategies

Learn algorithmic trading from top institutions

70 Different Types of Candlestick Patterns

200 trading Strategies

Build a Twitter predictive model 

....κι άλλα πολλά παρόμοια στα bookmarks μου. Αλλά πού χρόνος να ασχοληθείς με όλα αυτά τα ωραία όταν δεν προλαβαίνεις καν να μελετήσεις πόσο μάλλον να πειραματιστείς. Απλά συλλέγονται bookmarks "προς ανάγνωση" όπως τα δεκάδες αδιάβαστα βιβλία που έχω συλλέξει "προς μελέτη". 

Και ποιο το νόημα? Η οικονομική ελευθερία, θα σου πω, ο απεγκλωβισμός από την καθημερινή δουλειά(δουλεία), να μην έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου και να μπορείς να ζήσεις κι όχι απλά να επιβιώνεις. 

Με ένα όνειρο τρελοοοό, όνειρο απατηλό..

Και τί και πώς? Όλοι αυτό ονειρεύονται, ίσως επειδή είναι απλά όνειρο, ίσως επειδή στην ουσία δεν πρόκειται να ξεφύγεις ποτέ από φόρους-παρακολούθηση κτλ 

Πιόνι. Ένα πιόνι. Ήσουν είσαι και θα είσαι ένας πεσσός προορισμένος να παλεύεις για τον καθημερινό άρτο και να πιστεύεις και να ακολουθείς όλες τα μπουρδοθεάματα που συνεπαίρνουν τα πλήθη και χαλιναγωγούν τα συναισθήματά τους. 

Ή τα αισθήματα? Ποια η διαφορά? 

Ήταν ένας ντεμέκ μεγαλοσχήμων νευροφυσιοψυχοδοκτορολόγος σε μια ημερίδα λίγο πριν από μένα που ανέφερε τη διάκριση ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες (αισθήματα και συν-αισθήματα) αλλά δεν τονε πρόσεξα καθώς ήμουν αφοσιωμένος στις πίπες που θα έλεγα όταν θα ερχόταν η σειρά μου περί ασφάλειας στην εργασία και οργανωσιακής κουλτούρας και το μουνί της Χάιδως. 

Τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια δηλαδή, όταν όλοι ξέρουμε (ειδικά μετά τα Τέμπη) ότι η έλλειψη ασφάλειας στην εργασία και τα συνεπαγόμενα πτώματα αποτελούν πολιτική επιλογή και θυσία στον βωμό του κέρδους και της βλακωδώς εννοούμενης ευημερίας των κάθε λογής μεγαλοεργολάβων-αφεντικών-διευθυντών-προϊσταμένων.

"Δεν υπάρχουν εργατικά ατυχήματα, μόνο εργοδοτικές δολοφονίες υπό την ανοχή και τις ευλογίες του κράτους." 

Αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να το πω δημόσια, μόνο σε τετ-α-τετ κι είναι κάτι που με πνίγει γαμώ το φελέκι μου. Doublethink, γνωστική ασυμφωνία ήτοι cognitive dissonance. 

[...cognitive dissonance is described as the mental discomfort people feel when their beliefs and actions are inconsistent and contradictory, ultimately encouraging some change (often either in their beliefs or actions) to align better and reduce this dissonance.]

Έχουμε εκλογές τώρα στα κοντά, αλλά εσύ κοιμήσου Κώτσο, πιες μπύρες, ξεχάσου, πήγαινε σε καμιά συναυλία με συγκροτήματα που άκουγες πριν 20 χρόνια να λησμονήσεις τη μιζέρια της νεοελληνικής μικροαστικής πραγματικότητας σου. 

ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑ ΣΕ ΓΑΜΑΝΕ ΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΖΟΜΠΙ ΚΙ ΕΣΥ ΓΕΛΑΣ ΣΑΝ ΧΑΝΟΣ