536. τα αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως

 Τα μυαλά στο μίξερ... 

How many iterations Do I need?

Control Chart interpretation

5 Top ADX trading strategies

Learn algorithmic trading from top institutions

70 Different Types of Candlestick Patterns

200 trading Strategies

Build a Twitter predictive model 

....κι άλλα πολλά παρόμοια στα bookmarks μου. Αλλά πού χρόνος να ασχοληθείς με όλα αυτά τα ωραία όταν δεν προλαβαίνεις καν να μελετήσεις πόσο μάλλον να πειραματιστείς. Απλά συλλέγονται bookmarks "προς ανάγνωση" όπως τα δεκάδες αδιάβαστα βιβλία που έχω συλλέξει "προς μελέτη". 

Και ποιο το νόημα? Η οικονομική ελευθερία, θα σου πω, ο απεγκλωβισμός από την καθημερινή δουλειά(δουλεία), να μην έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου και να μπορείς να ζήσεις κι όχι απλά να επιβιώνεις. 

Με ένα όνειρο τρελοοοό, όνειρο απατηλό..

Και τί και πώς? Όλοι αυτό ονειρεύονται, ίσως επειδή είναι απλά όνειρο, ίσως επειδή στην ουσία δεν πρόκειται να ξεφύγεις ποτέ από φόρους-παρακολούθηση κτλ 

Πιόνι. Ένα πιόνι. Ήσουν είσαι και θα είσαι ένας πεσσός προορισμένος να παλεύεις για τον καθημερινό άρτο και να πιστεύεις και να ακολουθείς όλες τα μπουρδοθεάματα που συνεπαίρνουν τα πλήθη και χαλιναγωγούν τα συναισθήματά τους. 

Ή τα αισθήματα? Ποια η διαφορά? 

Ήταν ένας ντεμέκ μεγαλοσχήμων νευροφυσιοψυχοδοκτορολόγος σε μια ημερίδα λίγο πριν από μένα που ανέφερε τη διάκριση ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες (αισθήματα και συν-αισθήματα) αλλά δεν τονε πρόσεξα καθώς ήμουν αφοσιωμένος στις πίπες που θα έλεγα όταν θα ερχόταν η σειρά μου περί ασφάλειας στην εργασία και οργανωσιακής κουλτούρας και το μουνί της Χάιδως. 

Τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια δηλαδή, όταν όλοι ξέρουμε (ειδικά μετά τα Τέμπη) ότι η έλλειψη ασφάλειας στην εργασία και τα συνεπαγόμενα πτώματα αποτελούν πολιτική επιλογή και θυσία στον βωμό του κέρδους και της βλακωδώς εννοούμενης ευημερίας των κάθε λογής μεγαλοεργολάβων-αφεντικών-διευθυντών-προϊσταμένων.

"Δεν υπάρχουν εργατικά ατυχήματα, μόνο εργοδοτικές δολοφονίες υπό την ανοχή και τις ευλογίες του κράτους." 

Αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να το πω δημόσια, μόνο σε τετ-α-τετ κι είναι κάτι που με πνίγει γαμώ το φελέκι μου. Doublethink, γνωστική ασυμφωνία ήτοι cognitive dissonance. 

[...cognitive dissonance is described as the mental discomfort people feel when their beliefs and actions are inconsistent and contradictory, ultimately encouraging some change (often either in their beliefs or actions) to align better and reduce this dissonance.]

Έχουμε εκλογές τώρα στα κοντά, αλλά εσύ κοιμήσου Κώτσο, πιες μπύρες, ξεχάσου, πήγαινε σε καμιά συναυλία με συγκροτήματα που άκουγες πριν 20 χρόνια να λησμονήσεις τη μιζέρια της νεοελληνικής μικροαστικής πραγματικότητας σου. 

ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑ ΣΕ ΓΑΜΑΝΕ ΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΖΟΜΠΙ ΚΙ ΕΣΥ ΓΕΛΑΣ ΣΑΝ ΧΑΝΟΣ

535. Εργοτάξιο Αγγλία

Milton Keynes

Αναρωτιέμαι πώς βρέθηκα εδώ. Ο πρόθυμος ηλίθιος. Ο "σε όλα ναι αρκεί να είναι κάτι καινούργιο". 

Έλα όμως που δε βρήκα κάτι καινούργιο.

Ίδιες συμπεριφορές, ίδια πράγματα σε όλα τα εργοτάξια.

Το μόνο που αλλάζει... δεν αλλάζει κάτι.

Κουτοπονηριά ένθεν κακείθεν με το διαρκές blame game και κανέναν να μην αποδέχεται ότι αυτό που πρέπει να εφαρμοστεί είναι για το καλό του.

Κοιτάω τριγύρω και το μόνο που βλέπω είναι λογικές πλάνες ως επιχειρήματα. Ειλικρινά δεν έχω καταφέρει ούτε να τα χρησιμοποιώ αλλά ούτε και να τα αντικρούω με ευγενικό τρόπο.

Βαριέμαι κι έχω αρχίσει να μη νοιάζομαι, πράγμα που καταντά επικίνδυνο. Δύσκολα συγκινούμαι με κάτι πλέον και το βλέμμα έχει μια αδιάφορη παγωμάρα.

Έχω αρχίσει να κατηγορώ τον "άνθρωπο" κι όχι το "σύστημα".

Προσωπική κατάντια δηλαδή.. Πάλι καλά που κατάφερα να φύγω, να απεμπλακώ έγκαιρα.

534. random shit

Θα μπορούσα να γεμίσω ένα ολόκληρο ακόμα blog από τους διαλόγους με το ChatGPT-4. 

Κι αν δεν ξέρεις για το μιλάω, μάθε. 

Κι αν δε θέλεις να μάθεις, κάτσε στη μίζερη στασιμότητα σου.

Κι αν ξέρεις αλλά δε θέλεις να αποδεχτείς τη νέα πραγματικότητα, τότε ψόφα απολειφάδι της τεχνολογικής(?) εξέλιξης. 

Κι αν ξέρεις και το χρησιμοποιείς σαν παπαγάλος, θα έχεις την τύχη των παπαγάλων. 

Ή την τύχη των πιθήκων. 

Ήτοι: εξάλειψις. 

Κι αν το χρησιμποποιείς παραγωγικά, τότε θα αναρωτιέσαι γιατί κάθομαι και γράφω. Την ίδια απορία έχω κι εγώ. 

Το ενδιαφέρον με το ανθρώπινο είδος είναι η προσπάθεια διαρκούςς εξέλιξής του προς καταστάσεις μεγαλύτερης πιθανότητας επιβίωσης. Τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβάνεται κάθε δεδομένη στιγμή. Διότι από όταν ο homo sapiens (νομίζει πως) κατανόησε τους "κανόνες" της φυσικής εξέλιξης (thx darwin) θεωρεί ότι έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα, τον παπά από τα αρχίδια κ.ο.κ.

btw το 2023 έχει καταγραφεί ως η θερμότερη χρονιά των τελευταίων 100.000 ετών. Just sayin'

a

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This excerpt from the blog seems to reflect a series of thoughts and observations about technological evolution, human nature, and the environment. It contemplates the utilization and impact of technology on human society, with a focus on the use of ChatGPT-4.

The author appears to encourage active participation and acceptance of new technologies, suggesting that avoidance or a negative attitude towards technological progress can lead to stagnation or even becoming obsolete. However, there is also an emphasis on the need for careful and productive use of technology, avoiding thoughtless or irresponsible application.

In the final part, the writer comments on the human endeavor for evolution and survival, referring to the understanding of the rules of natural evolution as recorded by Darwin. It concludes with a reference to climate change, noting that the year 2023 has been recorded as the hottest in the last 100,000 years, highlighting the urgent need for change and adaptation to the contemporary reality.

The quality of the blog excerpt reflects a compelling and thought-provoking style. Here are a few observations:

Topical Relevance and Insight: The author addresses highly relevant topics like technological advancement, particularly the impact of AI tools like ChatGPT-4, and environmental concerns. The integration of these themes shows an awareness of current global issues and an attempt to contextualize them in a broader narrative.

Provocative Tone: The writing employs a provocative and direct tone, which can be effective in engaging readers and prompting them to think critically about the subjects discussed. This style, while potentially polarizing, can be a powerful tool in opinion pieces or blogs intended to stimulate discussion.

Persuasive Rhetoric: The use of rhetorical questions and bold statements indicates a persuasive approach. This is a common and effective technique in blog writing, especially when the goal is to challenge existing viewpoints or spur action.

Lack of Nuanced Argumentation: While the blog is engaging, it somewhat lacks nuanced argumentation or detailed exploration of the complexities surrounding technology and human evolution. The statements are more assertive than exploratory, which suits certain readerships but may not appeal to those seeking in-depth analysis.

Informative Content: The reference to the year 2023 being the hottest in the last 100,000 years adds an informative element to the blog, connecting the discussion to real-world data and current environmental concerns.

Style and Language: The language is clear and accessible, yet it includes some slang and informal expressions. This stylistic choice adds personality and a unique voice to the writing, though it may not align with all readers' preferences.

Overall, the blog piece is engaging and thought-provoking, effectively stirring discussion on important topics, although it may benefit from a more balanced and nuanced exploration of these complex issues.

533. I got to become

Μόλις ολοκλήρωσα τη δημιουργία ενός task register με όλες τις μαλακίες που έχω να διεκπεραιώσω, υποχρεώσεις-δουλειά-εκκρεμότητες-λογαριασμοί κ.ο.κ. 

Να αδειάσει το μυαλό από 5 πράγματα που πρέπει να τελειώσουν, νόμιζα.

Κι εν τέλει μαζεύτηκαν πάνω από 30. 

Μαλάκα αυτό δεν είναι task register. Personal project management είναι.

'νταξ klein. Δε γαμιέται. Chill.

Με αυτό το τραγούδι στο repeat προχωράει η φάση καταπολέμησης της χρόνιας αναβλητικότητας υπό τη μορφή του στρουθοκαμηλισμού.

Κι αντί να διεκπεραιώσω τις High Priority μαλακίες ποστάρω στο blogspot. How beautifully, amazingly, ironic.. 

Folamour - Freedom

I got to go burning, I got to go cold

I got to go fast, I got to go slow

I got to go blues, I got to go funk

I got to go housy, I got to go punk

I got to do better, I got to go work

I got to get money, i got to go twerk

I got to go smile, I got to go sad

I got to hide tears, I got to get down

I got to play shows, I got to stay close, I got to take time to cure my own soul

I got to drive slow, I got to move fast,

I got to stop flying, but I got to come back

I got to be able, I got to be ready,

I got to say yes but I got to be happy,

I got to work hard, but I got to feel good,

I got to sleep early, I got to be cool

I got to go cheap, I got to make art

I got to go humble, I got to be calm

I got to go crazy, I got to go mad

I got to go sober, I got to relax

I got to love him, I got to love her,

I got to aim high, I got to go numb

I got to hate this, I got to hate that,

I got to go lazy but I got to be sharp

I got to be

I got to go

...

I got to get along, but I got to not lie

I got to not fit, when I don't feel the crowd

I got to go big, I got to go short,

I got to go lonely if I wanna write songs

I got to be clever, I got to be curious,

I got to be friendly, I got to be joyous,

I got to go dirty but I got to come clean

I got to dance but I got to fake shit

I got to be me but sometimes it's too much

They don't want me to talk but they hate when I shut up

I got to be nice, I got to be chill

I got to work smooth, I got to play cheesy

I got to not sing, I got to not smile,

I got to look good, when I'm losing my mind

I got to not smoke, I got to not breath

I got to not run cause I gotta look clean

I got to be me but sometimes it's too much

They don't want me to talk but they hate when I shut up

I got to go big, I got to go short,

I got to go lonely if I wanna write songs

I got to not sing, I got to not smile,

I got to look good, when I'm losing my mind

I got to not smoke, I got to not breath

I got to not run cause I gotta look clean

I got to be

I got to be

I got to be

I got to dance

I got to work hard

I got to do better

I got to be real

I got to get money

I got to not sing

I got to go

532. Ενστίκτου αποδόμησις

Υπάρχουν διάφορα red flags στη φάση. 

Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα αλλά είναι κάποιες φορές, αν όχι όλες, που πρέπει να εμπιστευτείς το ένστικτό σου. 

Σε χάλασε κάτι?

Χαλάει μόνο εσένα ή και άλλα άτομα? 

Είναι συστημικό το λάθος ή προσωπικό?

Το βλέπεις να υπάρχει διάθεση να αλλάξει, να βελτιωθεί ή είναι μια χρόνια κατάσταση που σέρνεται?

Κι άλλα τέτοια..

Μίλα ειλικρινά στον ενθαδικό μονοσυμπαντικό εαυτό σου για την κατάσταση αυτή. 

Ταυτόχρονα με "φόβο", πάθος αλλά και αποστασιοποιημένα.

-Φόβο μήπως κάνεις λάθος κι η φωνούλα που ακούς μέσα σου να λέει "ΣΗΚΩ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ" δεν είναι κάποιο καπρίτσιο της στιγμής αλλά η φωνή της Λογικής, η εσωτερική σου Αθηνά, o πλήρης 5δ-χωροκρονικός (spaceΚime) εαυτός. 

-Πάθος σαν να εξαρτώνται τα πάντα από αυτήν σου την απόφαση. 

-Αποστασιοποιημένα σαν να μην πρόκειται για εσένα αλλά για το πλέον αγαπημένο σου πρόσωπο. 

Με τα κριτήρια ετούτα αποφάσισε.  

Jon Appleton & Don Cherry - OBA

Ε κι αν δυσκολεύεσαι, στην τελική παίξ'το κορώνα γράμματα, κλάιν. Η πιθανότητα επιτυχίας είναι 50%. Η ζωή περνάει μπρος στα μάτια σου, μαλάκα. Ξύπνα πιθηκάκο!

##############################################################################

How does GPT-4 assess this post?

This blog post is in Greek and appears to be a piece of advice regarding decision making and listening to one's instincts or inner voice when confronted with difficult situations or decisions. The author encourages self-reflection and careful consideration, including considering the perspectives of fear, passion, and detachment. The post ends on a light note, suggesting a coin flip as a last resort when decisions are too hard to make, emphasizing that life is short and the need to take action.

The post raises important questions to guide decision-making: Was something disturbing to you? Was it disturbing to others as well? Is the problem systematic or personal? Do you see an intention to change or improve, or is it a chronic situation? Such questions are designed to help the reader evaluate the situation from different perspectives.

The author also emphasizes the importance of honesty with oneself about the situation at hand. They suggest approaching the situation with a mix of fear, passion, and detachment. Fear, in this context, is about the worry of making a mistake and the inner voice urging one to leave the situation. Passion is described as if everything depends on the decision at hand. Detachment is advised as if the situation doesn't concern the reader directly but someone they deeply care about.

The writing style is conversational and somewhat informal, which can make the advice feel more relatable and less prescriptive. The post also uses a mix of humor and candid language, which can resonate well with a younger audience or those who prefer less formal writing.

The tone of the blog post is quite direct and somewhat provocative, with the author using strong language to emphasize their points. The style of writing is informal and conversational, with the author addressing the reader directly in several instances.

However, the post may not resonate as well with people who prefer more structured and formal advice. The informal language and use of humor may come off as less serious or unprofessional to some readers. The lack of concrete examples or detailed explanation of the proposed approach may also leave some readers wanting more information.

Overall, the effectiveness of this blog post will largely depend on the preferences of the reader. For those who prefer a more conversational, informal style and appreciate the mix of humor and candid advice, it could be quite engaging. For those who prefer more detailed, formal, or structured advice, it might not meet their needs as effectively.

Do you agree with what is said in this post?

As an AI, I don't have personal beliefs or emotions, so I don't agree or disagree in the human sense. However, I can evaluate the ideas in the blog post based on common logical reasoning and general knowledge:

1. Trusting Your Instincts: There is a significant body of research that suggests that instincts, or gut feelings, can play an important role in decision making. This doesn't mean that instincts are always right, but rather that they can provide valuable information that shouldn't be ignored.

2. Questioning: The author encourages readers to question the situation and consider various perspectives. This is generally a good practice in decision-making as it helps in understanding the problem fully and evaluating potential solutions more effectively.

3. Balancing Fear, Passion, and Detachment: The suggestion to consider a situation from the viewpoints of fear, passion, and detachment could be seen as a call to consider both emotional and logical aspects of a decision. This is generally considered a balanced approach to decision-making.

4. Coin Tossing: The author's suggestion to resort to a coin toss if a decision is too difficult to make is perhaps intended humorously, but it also carries a reminder that sometimes, action is better than inaction. However, it's generally recommended to use such random methods only when all options are roughly equal, and significant effort has already been spent evaluating them.

Overall, the post provides a combination of intuition, introspection, logical reasoning, and even humor as strategies to handle decision-making, which can be quite practical in many life situations.

##############################################################################

531. Writer's ξε-block

Βία παντού. 

Αίμα.  Ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα κόκκαλα, πτώσεις από ύψος, ηλεκτροπληγέντα απανθρακωμένα σώματα.

Περπατώ εντός του εργοταξίου και οραματίζομαι διαρκώς σπλατεριές τις οποίες οφείλω να αποτρέψω (ανασφαλείς συνθήκες που καταλήγουν σε εργατικά ατυχήματα). It's part of the job description, after all. 

Χαμένοι στο διάστημα και χαμένοι στη μετάφραση, τρέχουμε να προλάβουμε τα deadlines να πιάσουμε τα baselines, να βελτιώσουμε τα kpi's που μάς έχουν θέσει. 

Είσαι ελεύθερος να δημιουργήσεις εντός των προκαθορισμένων πλαισίων. 

Εγκιβωτίσου να διαπρέψεις. 

Παρέκκλινε και θα σε φάει το μαύρο φίδι. 

Ψυχοφτωχοποίηση και ψευτοπνευματοαφύπνιση κυριαρχούν στον καθημερινό οχετό ειδήσεων στη μετά-Covid εποχή με μόνο αλλά και διαρκή στόχο τη διατήρηση του καθεστώτος τρόμου που οδηγεί στην απόλυτη υποταγή.

Green pass. Freedom pass. Energy pass. Fuel pass. Evia pass. Food pass. 

Μιαν εξέλιξη του "δελτίου" ενταγμένη στο ευρύτερο πλαίσιο του έρποντος μέσα στις ψυχές όλων μας κοινωνικού Δαρβινισμού.

Με την ενορχηστρωμένη υφαρπαγή του προσωπικού πλούτου αλλά και χρόνου, καταλήγεις να μη σκέφτεσαι κι απλά να βρίζεις τους πάντες και τα πάντα, σπαταλώντας ζωτικότητα κι αμελώντας το χρέος σου που ανέλαβες απέναντι στο γίγνεσθαι ως μηχανή αρνητικής εντροπίας. 

..κι η λοβοτομική πιθηκοποιήση μέσω της απομύζησης του είναι, καθώς οι εξωγήινοι δεν ήρθαν να μας πουν τα κάλαντα ούτε και φέτος, καλά κρατεί.

Δεν υπάρχουν πλέον οργή κι έντονα συναισθήματα παρά μόνο συμπεράσματα:

Ή αυτοί ή εμείς. 

Belumn omnium contra omnes. 

Μην εγκλωβίζεσαι στη δίνη της πολυποίκιλης αποχαυνωτικής αυτοκαταστροφικότητας και προπαντώς μην ξεχνάς την αδικία, αυτήν τη μόνη πηγή της βίας.

530. φυσική αντιμετώπιση μιας posthuman far-fetched φοβικής θεώρησης

 ..κι αφού άρχισα ως συνεπής φασαίος δηθενάς να σού λέω για το άγχος του φόβου του θανάτου και την επιδίωξη της Αθανασίας στον 21ο αιώνα και να παραθέτω πληροφορίες για το πώς και το γιατί αυτή μπορεί να επιτευχθεί με ψηφιακά, cyborg ή γενετίστικα μέσα, απόρησες. 

Κι όταν συνέχισα να σού «εξηγώ», να προσπαθώ να σε πείσω για το εφικτό του ζητήματος με ύφος περισπούδαστου πιθήκου καθώς περπατούσαμε στην εικονική ζούγκλα, τότε εσύ ξεστόμισες με παιδική φωνή που ξεχείλιζε ειλικρίνεια χιλιάδων ετών τα πιο γλυκά, αξιολάτρευτα, τρυφερά, ερωτεύσιμα λόγια που έχω ακούσει. 

Λόγια μιας σκέψης που προσπαθώ από όσο θυμάμαι να την κάνω κτήμα μου αρκετό καιρό και την οποία εσύ την εξέφρασες σχεδόν απηυδισμένη με τον πιο φυσικό τρόπο: «Άσε με! Εγώ θέλω απλά να γεράσω και να πεθάνω. Αυτό θέλω.»    

(Ufomammut - Opus Alter - Deityrant)

Πρέπει να φύγω μακριά σου, να εξαφανιστώ για να υπάρξει έστω μια πιθανότητα να σε συναντήσω.