Ολα ωραια ολα καλα.
4 τα χαραματα και η παραγωγη στη φαμπρικα καλα κρατει.
1 2 3 1 2 3..
Δε θα αποκτησω ποτέ ρυθμο.
Οι θορυβοι επαναλαμβανομενοι ομως ηχουν σαν μουσικη στα αυτια μου.
Industrial μουσικη.
Φωτιααα φωτια στο γεμιστικό των 20kg. Νταξει εσβησε. τιποτα το ιδιαιτερο. μηχανες, παντου μηχανες.
Στη νυχτερινη βαρδια εχει τοσο ψωλοκρυο που αρχιζουν να πονανε τα κοκκαλακια σου και νιωθεις γερος. Μπορει και να εισαι γερος. Προσφατα εκλεισα τα 20 και ταυτοχρονως τα 100000.
Χρειαζεται προσοχη, μην επελθει καμια ρηξη χιαστου στο γονατο ή μην παθω καμια θλαση απο τις αποτομες βεβιασμενες λανθασμενες κινησεις.
Έτσι πλέον κινούμαι σαν ρομποτ. Οι φιλες μου οι μηχανες με εμπνεουν. Ιδιες κινησεις, μελετημενες προσεκτικες. Α λα kraftwerk: we are the robots.
Ξημερωσε. 07:15 ηδη. Οι αντικαταστατες μας βρισκονται στο δρομο προς τα εδω.
Ιδεες και εμμονές.
Αξίες σχεδόν ξεπερασμενες.
Θελω να μιλησω για την πιστη σε κάποιο οραμα ομως το μονο που σκεφτομαι αυτη τη στιγμη ειναι μην σκαλωσουν πουθενα τα κουτακια με την ψιλοκομμενη ντοματα και σκασουν και επελθει η λεγομενη "γουρουνοσφαγη" και πρέπει να καθαρίζεις .
Δεν μπορεις να σκεφτεις.
Ειναι αδυνατον. Ο θορυβος ειναι χυδαια εκνευριστικος. Σχεδον εξισου χυδαια εκνευριστικος με το θρασος μιας καργιολας που με πικρανε.
Και απλά περιμένω να επιστρέψω σπίτι να χαθώ σε ένα video game όπου σώζω τον Γαλαξία ολάκερο.
Ας ειναι.
Και οι Σειρήνες του εξωτερικού με καλούν ξανά.. Το μόνο που ξέρω είναι πως αν ξεμείνω εδώ, δέσμιος ενός αβέβαιου μέλλοντος, δεν έχω καμία πιθανότητα πνευματικής εξέλιξης.
4 τα χαραματα και η παραγωγη στη φαμπρικα καλα κρατει.
1 2 3 1 2 3..
Δε θα αποκτησω ποτέ ρυθμο.
Οι θορυβοι επαναλαμβανομενοι ομως ηχουν σαν μουσικη στα αυτια μου.
Industrial μουσικη.
Φωτιααα φωτια στο γεμιστικό των 20kg. Νταξει εσβησε. τιποτα το ιδιαιτερο. μηχανες, παντου μηχανες.
Στη νυχτερινη βαρδια εχει τοσο ψωλοκρυο που αρχιζουν να πονανε τα κοκκαλακια σου και νιωθεις γερος. Μπορει και να εισαι γερος. Προσφατα εκλεισα τα 20 και ταυτοχρονως τα 100000.
Χρειαζεται προσοχη, μην επελθει καμια ρηξη χιαστου στο γονατο ή μην παθω καμια θλαση απο τις αποτομες βεβιασμενες λανθασμενες κινησεις.
Έτσι πλέον κινούμαι σαν ρομποτ. Οι φιλες μου οι μηχανες με εμπνεουν. Ιδιες κινησεις, μελετημενες προσεκτικες. Α λα kraftwerk: we are the robots.
Ξημερωσε. 07:15 ηδη. Οι αντικαταστατες μας βρισκονται στο δρομο προς τα εδω.
Ιδεες και εμμονές.
Αξίες σχεδόν ξεπερασμενες.
Θελω να μιλησω για την πιστη σε κάποιο οραμα ομως το μονο που σκεφτομαι αυτη τη στιγμη ειναι μην σκαλωσουν πουθενα τα κουτακια με την ψιλοκομμενη ντοματα και σκασουν και επελθει η λεγομενη "γουρουνοσφαγη" και πρέπει να καθαρίζεις .
Δεν μπορεις να σκεφτεις.
Ειναι αδυνατον. Ο θορυβος ειναι χυδαια εκνευριστικος. Σχεδον εξισου χυδαια εκνευριστικος με το θρασος μιας καργιολας που με πικρανε.
Και απλά περιμένω να επιστρέψω σπίτι να χαθώ σε ένα video game όπου σώζω τον Γαλαξία ολάκερο.
Ας ειναι.
Και οι Σειρήνες του εξωτερικού με καλούν ξανά.. Το μόνο που ξέρω είναι πως αν ξεμείνω εδώ, δέσμιος ενός αβέβαιου μέλλοντος, δεν έχω καμία πιθανότητα πνευματικής εξέλιξης.
