20141208

444.

Ο μεγάλος συμβιβασμός-

η αντιληπτη πραγματικότητα, το φανερό με άλλα λόγια, είναι εντελώς διαφορετική από την αντικειμενική πραγματικότητα την οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να την κατανοήσει ο άνθρωπος.

Αυτός, το δημιούργημα ενός αρρωστημένα βαρεμένου μυαλού.

Η μόνη ελπίδα να "ψηλαφιστεί" το νόημα του πραγματικού βρίσκεται στο ενδεχόμενο να δουλέψουμε συντονισμένα όλοι ως είδος στρώνοντας το δρόμο προς την κατασκευή υπεράνθρωπης τεχνητής νοημοσύνης που θα δώσει τις απαντήσεις στα γελοία και απαιτητικά ερωτήματα.

Τώρα αν στα απανωτά "γιατί" η απαντήση θα έχει τη μορφή ενός πυρηνικού μανιταριού, αυτό δεν θα πρέπει να τρομάζει. Ίσα ίσα.


20141201

443. κονσέρβες

Καχυποψία - αδιαφορία.
Κάποιος έκρυψε τις παντόφλες μου και δεν ξέρω ποιος. Μάνα εσύ? Πατέρα? 

Ένα μυαλό συντονισμένο στο τίποτα που καρτερά να λησμονηθεί.
Η μηχανή στο εργοστάσιο μού έχει σπάσει τα νεύρα. Κρότος. Επαναλαμβανόμενος. Κουτάκια που χτυπιούνται στη σειρά. Αυθεντικοί industrial ήχοι.
Η ησυχία είναι ανεπιθύμητη. Όταν σταματά ο θόρυβος σημαίνει πως κάτι πάει στραβά. Κάτι κάπου σκάλωσε.

Στο καράβι ευτυχώς δεν το είχα ζήσει αυτό, θα ήταν απίστευτα τρομακτικό να έχει απόλυτη ησυχία εκεί, θα συνεπαγόταν την απόλυτη νεκραμάρα.
Ω θεέ μου, τρομάζω μόνο στην ιδέα της ησυχίας εν πλω.


Έχω πιει μισό λίτρο καφέ και ένα μισόλιτρο Rockstar. Κίτρινο Rockstar. Τρέμουλο.
Καθώς περίμενα στο περίπτερο μπροστά μου είχα έναν κύριο στην ουρά που έτρεμε προφανέστατα λόγω Parkinson. Μού θύμισε το μακαρίτη τον παππού. Δεν τον κοίταξα.

Κουτάκια να ρέουν  μπροστά στα μάτια μου. Χιλιάδες που πρέπει να τα τσεκάρω, να τα κατευθύνω να μην πέσουν να μην σκαλώσουν.

Κι όλο αυτό- για να μάθω.

Πότε θα αποκτήσω τα αρχίδια να στρώσω τον κώλο μου κάτω για να μπορώ να λέω ότι «πλέον ξέρω»? Μακάρι ποτέ να μην ξεστομίσω ετούτη τη φράση.

Εντάξει τις βρήκα τις γαμημένες τις παντόφλες, μπρος στα μάτια μου ήταν. Εγώ τις είχα κρύψει. Τώρα φόρεσα με ήσυχη τη συνείδηση τις άλλες τις «πιο ζεστότερες».

Τενεκεδάκια και βαζάκια και σκατάκια παντού.

Νιώσε μαλάκα, εδώ είσαι. Στο εδώ και στο τώρα. Νιώσε.
Συγκεντρώσου, όχι σε αυτό που γίνεσαι ούτε σε εκείνο που είσαι.
Η πλήρωση κρύβεται στη διαδικασία του γίγνεσθαι, δηλαδή στη ροή ανάμεσα στις διάφορες καταστάσεις και όχι στις καταστάσεις αυτές καθαυτές.


Τενεκεδάκια παντού.


20141113

442.

Mόνιμα σημάδια στο κορμί και την ψυχη να μαρτυρούν τις ανεπανόρθωτες αδυναμίες.
Ανασφάλεια.
Αναβλητικότητα.
Ανευθυνότητα.
Υποσχέσεις που δόθηκαν και δεν τηρήθηκαν. Προς τον εαυτό μου.
Άνθρωποι που τους πλήγωσα και τους απογοήτευσα.
Που τους ξεφτίλισα.
Και στην τελική πάντα εγώ καταλήγω ο ξεφτιλισμένος.
Δεν υπάρχει διέξοδος. Δεν υπάρχει διαφυγή.
Το ίδιο μοτίβο πάντα, δίχως συναίσθημα δίχως κατανόηση.

20140711

441. @ Ναυτικη Εστια Δωματιο 423


Αγκαλια με ο,τι μου απεμεινε. Ενα μπουκαλι Teacher's με θεα το ΣΕΦ και το "Γ. Καραϊσκακης". Και στο πολυ βαθος η Ακροπολη.
 Ο μεσηλιξ νυχτοφυλακας φυλαει μιαν αποθηκη που δεν εχω καταλαβει τι εχει αποθηκευμενο και μια μαυρη γατα νωχελικα τον ακολουθει στη βαριεστημενη περιπολια του.
Ακαπνα φουγαρα υψωνονται ως αλλοι μιναρεδες να θυμιζουν μιαν εποχη που κατι καπως κινουνταν εδω κι εκει.

Η θαλασσα, αυτη δειχνει το δρομο.
Το ταξιδι, η απομονωση, η εθελουσια φυλακιση μακρια απο τους ανθρωπους που τοσο πληγωσες μα και απογοητευεσες. Νταξ ας μη γινομαι "μελό", μια χαρα προχωραει η φαση και διχως εσενα.
Ενα γραναζακι στη μηχανη του homo sapiens. Στη μηχανη που μετα τον πλανητη Γη ευελπιστει να μεταδωσει την αρρωστημενη αντιληψη περι νοηματος και σε αλλους πλανητες. Αν φυσικα προλαβει.
Πού στο διαολο πανε κι απο που ερχονται τοσα αμαξια?
Ενα μπουκαλι για να βγαλω την ημερα, κι αυριο εχει ο θεος. Ο ποιος?
 "Αυτος" 1-0.
Δικαιοσυνη, στρατοπεδα συγκεντρωσης, ελλειμμα δημοκρατιας, ξενοκρατια, μα ειναι κατι πιο βαθυ που με λερωνει- γιε μου που πας? μανα θα παω στα καραβια.. Πως τα φεραν η μοιρα και τα χρονια να μην ακουσεις εναν ποιητη..?

 Μη φοβασαι ρε μαλάκα, ενα ψεμα ειναι ολα.

20140623

440. Φιλυρα - Γοργογυρι - Προδρομος - τηλεφωνο - Τρικαλα

Οταν υπαρχει φοβος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη. Και το αντιστροφο. Ειναι δυο αλληλοαποκλειομενες εννοιες οπως ο θανατος με τον ερωτα.


Σκοταδι.
Παγωνιά.
Ερημια.
Αναγκη μιας γενικης επανεκκινησης της φασης.

Δεν ξερω να λεω ιστοριες- μονο να γενναω ελπιδες κι επειτα να απογοητευω. Απο μικρο παιδι το ιδιο πραγμα. Γεμιζω την καρδαρα με το γαλα κι επειτα το χυνω επιδεικτικα μπροστα σε οποιους ειχαν προηγουμενως χαρει.
Υψιστη μορφη δειλιας? Κομπλεξ ισως? Μια γελοια μορφη εκδικησης?

Το μονο που μπορω να σου προσφερω ειναι μια ηλιθια υποκριτικη ηθικολογικη ανωτεροτητα μικροαστικης προελευσης.
Αραγε ποσους ανθρωπους θα γνωρισω που οσο περισσοτερο τους μαθαινω τοσο πιο πολυ θα τους γουσταρω?
Απαξ και σε λυπηθω πρεπει να σε κανω περα, ειδαλλως μονο ο κατηφορος μας περιμενει.
Δεν θελω να σε σωσω κουκλιτσα μου, οσο και να προσπαθεις να με πεισεις δε με πειθεις. Αυτο θα ηταν μια αγαπη φυλακη και για τους δυο μας, δεν εχει σημασια ποιος παιζει το ρολο του δεσμωτη και ποιος του δεσμοφυλακα.

Μπαλκονι καλοκαιρι μουντιαλ τσιγαρο μπυρα. Κορεα-Αλγερια. Σιχαινομαι τον εαυτο μου. Οσο κι αν προσπαθω να υιοθετησω τα οπια των απλων ανθρωπων και να γαμησω ο,τι σκατα κουβαλαω στο κεφαλι μου δεν το καταφερνω. Νταξ το 2010 επινα ενα μπουκαλι φθηνο whiskey κι εβλεπα τρεις αγωνες + μια αθλητικη εκπομπη. Καθε μερα. Φετος ειμαι καλυτερα, αυτο αποτελει μια καποια εξελιξη.

Καθε μερα κι ενα καινουργιο ονειρο- καθε μερα ξετυλιγεται μπροστα μου μια πιθανη εναλλακτικη πραγματικοτητα. Οσες τις βλεπω καθαρα πώς κυλουν στο περασμα αυτου που συμβατικα εχω ονομασει χρονο, με ξενερωνουν στο τωρα. Για τις αλλες δεν μπορω να ξερω ακομα.

Να βαλω και λιγη καρδια μού λενε.. Λιγο συναισθημα. Να μην το υπεραναλυω. Let it happen.


20140603

439. Ν.Κρήνη - Kiwi

Και τελικα? Μια απο τα ιδια. Σουτζουκακι σε ψωμακι απ'ολα χωρις κρεμμυδι.

Αναρωτιεσαι ξανα πού βρίσκονται τα σκατα και η ζωη μοιαζει να εχει παει στραφι αφού όπου κι αν κοιταξεις σε αυτην την πολη βλεπεις στοιχειά ενος παρελθοντος τοσο δικου σου οσο κι αλλων.

Γλυκοπικρες αναμνησεις, προσδοκίες δημιουργιας με στόχο τη βελτιωση του αποκαλουμενου κοινωνικου συνολου που διαψευθησαν.
Μην πεις "δυστυχως" μα ουτε κι "ευτυχως". Απλως διαψευθησαν. Κι επειτα ακολουθησε η σιωπη.



Εδω περα, μάθε, ειναι ησυχα- ξεχνας και ξεχνιεσαι. Ριχνεις κι αλλο χωμα πανω σε οσα εχεις θαψει. Σε όσα θελεις να μεινουν θαμμενα.

Η ηρεμια της αδυναμιας λειτουργει καταπραϋντικα και κανεις δεν πρόκειται να σε ψεξει αν τα εχεις παρατησει εγκαιρως ή αν εχεις παραδοθει στην καθοδηγηση που σου αρμοζει. Που σου ταιριαζει. Στην καθοδηγηση που
σου σερβιρει ΕΚΕΙΝΟ το ψεμα που χρειαζοσουν να ακουσεις και το οποιο αν αναλυσεις θα δεις πως στην πληρως απογυμνωμενη βαση του δε διαφερει καθολου απο τα υπολοιπα ψεματα που γλυκαινουν τα υπολοιπα αυτια:

Ελπίδα λέγεται.

Ψιχαλες στο παρμπρίζ κι ενα ψαραδικο διχως ψαρια επιστρεφει στην αγκαλια του ορμου.

20140519

438. Μονολεκτικές Σκέψεις




Ναι
Όχι
Γιατί?
Αν?
Όμως..
Τότε
Συνεπώς
Ξανά?
Άγνωστο
Ευτυχώς
Δυστυχώς
Κάποτε
Τώρα
Εκείνη
Καργιόλα..
Εκείνος
Πέθανε.
Εγώ
Ποιος?
Εγώ.
Κοιμάσαι?
ΞΥΠΝΑ!
Αδύνατον
Στόχοι?
Πολλοί
Ανέφικτοι
Θέληση
Δύναμη
Ισχύς
Επιβολή
Διαφθορά
Φθορά
Δίλημμα
Αξία
Τιμή
Ευθιξία
Μπούρδες
Κατακερματισμός
Ήχος
Παράσιτα
Θόρυβος
Δονήσεις
Συχνότητα
Επανάληψη
Αιωνίως

20140414

437. xazeuontas

Καθε στιγμη και μια ευκαιρια για μια μικρη καταστροφη. ολα πιθανα κι
 η θεματολογια παντα ιδια. ερωτας θανατος κτλ δεν μπορεις να ξεφυγεις απο αυτα οσο κι αν προσπαθεις, οσο κι αν κανεις οτι προσπαθεις. μονο η οπτικη αλλαζει που κι αυτη με τη σειρα τς καθοριζεται απο τις συνθηκες διαβιωσης του καθενος homo sapiens.

Με ενδιαφερει και δε με ενδιαφερει το ελλαδισταν.
νιωθω και δε νιωθω αλληλεγγυη προς τους αλλους.
φθονω και δε φθονω τους μαχητες της επιπλαστης ευημεριας.

keep your fucking mind busy. with what?

συλλογη απο σαυρες?
συλλογη αναμνησεων?
συλλογη εμπειριων?
συλλογη παραστασεων?

αν αρχισεις να καταναλωνεις τα συναισθηματα καποια στιγμη μοιραια θα στερεψουν κι αυτα. ερωτας και θανατος. φοβος. μονο φοβος στο τελος, ενας ερπων φοβος ταυτοσημος της αδυναμιας επικεντρωσης στο τωρα.

νεροβραστες μαλακιες του τυπου "συνειδητοποιηση της διαφορας αναμεσα στο στο ζω και το υπαρχω".

dead man walking.
τι κι αν δε δυναται να καθοριστει με ακριβεια η ημερομηνια ληξης? διανυουμε την περιοδο ληξης του homo sapiens.
οσο παραμενουμε εγκλωβισμενοι σε τουτον τον πλανητη, το τελος πλησιαζει ολο κ πιο γοργα. τα ορια ειναι ασφυκτικα. χρονικα και χωρικα ομως τα μεσα δεν υπαρχουν για το μεγαλο αλμα στο συμπαν. οσο νομιζουμε πως εχουμε επιβαλλει τη θεληση μας πανω στον πλανητη γη και βυθιζομαστε στην ψευδαισθηση της διαρκους ακμης τοσο περισσοτερο πλησιαζουμε στο τελος-αυτη ειναι η περιοδος ληξης.

η καταστροφη κυριαρχει στα ενδοτερα της ψυχης κ καθε αποπειρα πρωτοτυπης δημιουργιας μονο την τραγικη θυμηδια προκαλει.

το κλαμα του τρελου μπλεκεται με το γελιο του ηλιθιου μπρος σε καθε αποπειρα οριστικης ερμηνειας της φασης.
ποιας φασης? της φασης γενικα αλλα και ειδικα.
αν υπαρχει ειλικρινεια παντα θα καταληγεις σε καθε φασης την πρωταρχικη αιτια -την τυχαιοτητα βασει της οποιας δημιουργηθηκαν οι πρωτες ζωντανες δομες στην αρχεγονη σουπα. καθε τι αλλο παραμενει ευσεβης ποθος.

ειμαστε κομματι του παλλομενου κοσμικου χαους και κανενος συμπαντικου νου.
η φιλανθρωπια ειναι χαρακτηριστικο του θεου και η αλληλεγγυη του εωσφορου.

ασυναρτησιες επι του παγκακίου εν Θεσσαλονικη-version 2014. καλως ορισες στο πουθενα μαλάκα.

20140315

436. apla zhthmata axaristias

Σκεψεις κι ιδεες που ερχονται και φευγουν.
μια ζωη βυθισμενη στην απορια, στο τιποτα.
Με το κρεας να γερναει και τις αγωνιες να αναλαμβανουν το πανω χερι.
Ποσα τα μερη που δεν εχεις δει.
ποσοι οι ανθρωποι που δεν εχεις συναντησει.
ποσες οι μπυρες που δεν εχεις ακόμα πιει.
ποσες οι γευσεις που δεν εχεις δοκιμασει.
αδηφαγα τα αισθηματα, αγωνιωδης η συμπεριφορα.
τα φερνει έτσι η ζωη ή εσυ τα οδηγεις εκει? μαλλον το δευτερο.
Αχαριστια Νο1.
αντλησε δυναμη και κουραγιο απο τη δικη σου δυναμη απο το δικο σου κουραγιο.
χαμογελα οταν βρισκεσαι με τον εαυτό σου, το να χλευαζεις τη φαση σου ειναι η υψιστη αρετη.
ενας γελοιος αναζητητης χιλιοειπωμενων αληθειων.
η ηδονη του αυτομαστιγωματος.

κουρελια ολες οι προσδοκιες. αν υπαρχει μια αμαρτια αυτη ειναι το πισωγυρισμα- η επιστροφή στα ίδια και τα ίδια.
θαυμάζεις τη μεταβολη της διαταξης των ατομων στο χωρο και σε αυτην ακριβως εχεις εντοπισει το χρονο.. και τωρα τι μας λες? οτι θελεις να επαναφερεις καποιο κομματι του συμπαντος σε μια προτερη του κατασταση διατηρωντας τα υπολοιπα ως εχουν?
Αχαριστια Νο2.



τωρα ισως να μπορουσα
να ειχα προλαβει
να 

να πα γαμηθει το συμπαν. το απαν συμπαν.
ψαρευω στον ουρανιο θολο και χαζευω αστερια στο βυθο.
χαριζω το βλεμμα μου στο απειρο του οριζοντα.
μα κυριως χαμογελω οταν βρισκομαι μονος.

20140313

435. ta idia pantelakh mou

Απ'όσα λαχταράς να ξεφύγεις, αυτά εξέτασε γιατί σε εκείνα βρίσκεται ο εαυτός σου.
Αγάπες παλιές, δρόμοι, παρεξηγήσεις μαλακίες. Όλα αυτά στέκονται εμπρός σου κάθε βράδυ που προσπαθείς νηφάλιος να κοιμήθεις. Αλλά δεν κοιμάσαι. Δε γίνεται.
Κι όταν όμως με τα πολλά τα καταφέρνεις και προσπαθείς να σηκωθείς το άλλο πρωί τί σκέφτεσαι.
Τί να σκέφτεσαι άραγε?
Κάθε πρωί και μια μάχη.
Με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Δίχως κανένα σύμμαχο, εκεί.
Όσο και να πιείς, ό,τι και να πιείς κακομοίρη μου δεν ξεχνιέσαι.
Σκοτεινιάζεις, και μάλιστα ακόμη περισσότερο.
Κι εδώ που βρίσκεσαι τώρα, ναι λαχταράς και ζηλεύεις την απεροντοσύνη του ωκεανού να σε ηρεμήσει.
Φωνές, ανθρώποι, ομιλίες, αγωνίες.
Το άδικο.
Το δίκιο.
Οι παραλείψεις.
Οι προσθήκες.
Βρυκόλακες που χορεύουν.
Ξωτικά που θρηνούν.
Νεράιδες που προσπαθούν να λησμονήσουν και να λησμονηθούν.
Καλικαντζάροι που θέλουν να περνιένται για άνθρωποι.
Αγελάδες που ανυπομονούν να βυζάξουν τα μικρά τους.
Κι εσύ εκεί.
Ένας αμέτοχος παρατηρητής, να μετράς τη θλίψη και την οργή. Μα κυρίως να κατηγοριοποιείς και να υπολογίζεις το μέγεθος της σήψης της ψυχής σου. Μιας ψυχής όμως πουθενά ταγμένης. Μιας ψυχής ψόφιας.

sleep chamber - babes ov babylon
)

Ise poli omorfo.
Μπορείς να με κάνεις να μη σκέφτομαι?
Se telo moro mu.
Το χάος της συνειδητοποίησης των απέραντων δυνατοτήτων σβήσε το σε παρακαλώ. Μπορείς?
Se telo poli.
Αν κουβαλάω μια κατάρα, αυτή είναι η κατάρα της μαλακίας του τίποτα. Όμως και για αυτό δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Βλακείες σού λέω.
Moro mu su areso? Se telo poli.
Αμφισβητώ ακόμη και τη φύση της ύπαρξής μου. Κάνε με να ξεχάσω. I love you when you tell me lies.

20140219

434. 3kala Φλεβάρης 2014

Ναι το θέμα είναι, μαλάκα ότι δε σε απασχολεί κάτι ιδιαίτερα.

Αποστασιοποίηση.

Παρατηρείς αντιδράσεις. Προτού προχωρήσεις στο γιατί χρειάζεται να σταντάρεις το τί και το πώς-

Στα λάθη του κοσμάκη μα κυρίως στα λάθη τα δικά σου.

Στις αλληλεπιδράσεις των ξωτικών με τους πιθήκους.

Στις κινήσεις των τροχήλατων εξωσκελετών και των μεταλλικών πτηνών.

Κάθε στιγμή με την αξία της.

Κάθε λέξη με το νόημα της.
Κι αυτός ο ήλιος- άργησε πολύ να φανεί..

Ό,τι γουστάρεις σκέψου, είναι πρωί –άλλη μια μέρα ξημερώνει. Άλλη μια μέρα που δε θα έχεις κοιμηθεί και με μια καρδιά να βαράει στο ρυθμό ενός θλιμμένου deja vu κατάλοιπο του να ψάχνεις εκεί όπου δεν πρόκειται να βρεις τίποτα.

Φαρμάκι και φάρμακο της ψυχής είναι η φυγή – η διέξοδος στο τίποτα. Ικανοποιεί προσωρινά την πείνα την ακόρεστη, την πείνα για τα πάντα, γυμνάζει τα ούλα και μεγαλώνει γερά παιδιά.



The lynch mob they hide from the infinite hole
As judge genocide's executioner goes
To crucify venus in cinemascope
The narcotic preachers are happy

High priest the mesmorous, the soul auctioneer
Sells scorpion tight-ropes, while surfing on fear
His necropolis users, The scourge of the queer
He is married to the truth-incinerator

There are hands in my pockets
Pulling at my spine
Eggs bearing insects
Hatching in my mind
The stones in my shoes get
Sharper all the time
In the soft sick underbelly
In the carcass of these times

I fly in my head, leave terminal narcosis
A poisoned mind will make you blind
Beware of trojan horses
A dead head, a blunt needle
You've broken your wings
You've lost your demon
Drop the bomb, spread the virus
Marxist priests teach defiance
Change through violence

There are hands in my pockets
Pulling at my spine
Eggs bearing insects
Hatching in my mind
The stones in my shoes get
Sharper all the time
In the soft sick underbelly
In the carcass of these times

You've broken your wings, you've lost your demon
You've broken your wings, you've lost your demon
You've broken your wings, you've lost your demon
Demon, demon, demon, demon
Demoooon

You've broken your wings, you've lost your demon
You've broken your wings, you've lost your demon
You've broken your wings, you've lost your demon
Demon, demon, demon, demon
Demoooooon-yeah


20140217

433. Κορέα, Πρωτοχρονιά 2014


Κορέα

Ίσως να ξερω τι πρεπει να γινει. ισως κι οχι. ο φοβος της ευθυνης του απολυτου με τρομαζει. ναι χρειαζεται να εχεις στομαχι και καρδια για να εισαι απολυτος, αμετακινητος να μη σηκωνεις μυγα στο σπαθι σου. το μυαλο δεν ειναι απαραιτητο. το αντιθετο μαλιστα.
universal principles of right and wrong. what paparia..

επιστρεφω με μιαν ελπιδα, να ξαναφυγω οσο το δυνατον πιο συντομα. μακρια απομονωμενος απο τους ανθρωπους, δεσμιος της φρικης της πηγαζουσας απο την αγνοια.
οσο και να προσπαθω να ελευθερωσω την σκεψη μου απο την επιμενουσα πλανη αναζητησης τελικων απαντησεων, δεν τα εχω καταφερει.
"δε γαμιωνται κι οι ερωτησεις, πειναω σου λεω"
διαρκης βελτιοποιηση της καθημερινοτητας μεσω της επικεντρωσης της προσοχης στο ιερο "τωρα". οριστε ο στοχος, τι αλλο θες?

το χθες εφυγε κι αυριο ενδεχομενως να μην υπαρχω.
γλυκαναλατες χιλιοειπωμενες μπορδολογιες κι ομως αληθεις.
η αβεβαιοτητα της υπαρξης λοιπον συγκεντρωνει τις περισσοτερες πιθανοτητες για την υποψηφιοτητα της αληθειας?

the truth. δε γαμιεται..
δε γαμιεται το ενα δε γαμιεται το αλλο επειδη ομως καποιος/κατι ΠΡΕΠΕΙ να γαμηθεί στο τελος, προσεξε μην τη φας εσυ κωτσο.
και τοτε θα ειναι αργα, ο στοκος στον εγκεφαλο θα εχει σκληρυνει, η οξυγονωση θα'ναι πλεον ανεφικτη και δε θα μπορεις να φυλαξεις τον κωλο σου.

η μελωδια του θανατου ηχει παντου και συνεχως, αυτο εχει σημασια.
μονη ρωγμη στο πλεγμα της πραγματικοτητας το μουνι, καθως εκει για καποιες στιγμες ξεσκεπαζεται η φυση του ζωου, αυτη που καλυπτεται με το πεπλο της πολιτισμενης συμπεριφορας ολη την υπολοιπη ωρα. Ναι κι αυτο εχει σημασια.
τιποτα καινουργιο, τιποτα πρωτοτυπο ολα ενα θλιβερο κολαζ μνημων , επιρροων και παραστασεων.

Ψήγματα αλήθειας μπορεί να αγγίξει μόνο ο άνθρωπος. Η φθορά του χρόνου, ο φόβος του θανάτου, το στομάχι που πρέπει να γεμίζει, ο περιορισμός της χωρικής αντίληψης σε τρεις διαστάσεις όλα μαζί στέκονται εμπόδια στην γνώση της φύσης της πραγματικότητας κι αυτά αποτελούν μονάχα τα σημεία εκκίνησης, να ‘ξηγούμαστε.

Τυφλοί, εφοδιασμένοι με μια περιέργεια που ξεπερνά τις δυνατότητες της σάρκας παλεύουμε να ανακαλύψουμε καινούργια ερωτήματα που θα αντικαταστήσουν όσα λιμνάζουν για καιρό μέσα στο μυαλό.

Μακριά από τους κήρυκες του απόλυτου, του γρήγορου, του έτοιμου!
Βήμα βήμα, κομμάτι κομμάτι ξεφλουδίζεται η αλληλεπίδραση του μετά με το τώρα και το πριν.
Του γιατί με το έτσι.
Του τίποτα με το κάτι.
Του είναι με το μη-είναι. Πάντοτε όμως το ένα σε σχέση με κάποιο άλλο, από μόνο του τίποτα δεν είναι αντιλήψιμο.

432. Ινδονησία, Δεκέμβρης 2013

Όλους τους ξεχνάς όλα τα ξεχνάς. Η λαμαρίνα όλα τα σβήνει που λέει κι ο ποιητής.
Άρχισαν πάλι τα απόλυτα όμως και δε μ’αρέσει..
Λαμαρινίαση. Έτσι λέγεται η κατάσταση μου, σε κανά μήνα ξεμπαρκάρω μα φοβάμαι τη στεριά.
Εδώ όλα πλέον είναι εύκολα, αναγνωρίσιμα. Είσαι στην απομόνωσή σου και τίποτα δε σε εκπλήσσει, τίποτα δεν μπορεί να σε εκπλήξει. Λίγοι άνθρωποι – με κενά βλέμματα οι περισσότεροι εξ αυτών.
Η λαμαρινίαση να έχει άραγε αυτό το αποτέλεσμα? Όχι. Η λαμαρίνα όλα τα αποκαλύπτει και πρέπει να έχεις κουράγιο αρχίδια κι υπομονή για να τα αντιμετωπίσεις.
Θες δε θες μένεις μόνος με τις φρίκες και τα λάθη. Στους μπουλμέδες κρέμονται βιομηχανικά σχέδια και κομμένες σελίδες με γυμνόστηθες ξεκωλιάρες να μου κρατούν συντροφιά.
Φρίκες.
Κάθε μέρα μαθαίνω τι να μην κάνω. Κάτι είναι κι αυτό.
Παρόν αθανασία παρελθόν μέλλον. Χωμένος στα βρωμόνερα να ξύνεις τη σκουριά δεκαετιών και να μη φεύγει.
- Είμαι σαν ένας βασιλιάς σε ομιχλώδη χώρα..
- What?
- Nevermind Dennis, I’m singing
- Ah ok Konstanti.
- Βαθύπλουτος μα ανίσχυρος και γερασμένος πρόωρα, που αηδιάζει με των αυλικών του τα παιχνίδια… (Spleen )
Φρίκες, η μαυρίλα να μη φεύγει από τα χέρια και ένα μυαλό που προσπαθώ εις μάτην να το εξαγνίσω από περιττές μαλακίες.
Καμήλα λιοντάρι παιδί. Αυτά έλεγε εκείνος ο οραματιστής ενός μέλλοντος ανέφικτου πως είναι τα στάδια του πνεύματος. Πάμε λοιπόν δίχως βιασύνη με επιμονή κι υπομονή.
24/7 alerted. Καθόλου ποτέ και πουθενά εφησυχασμός.

431. Νότιος Ατλαντικός , Σεπτέμβρης 2013

Τα όνειρα μου εμένα βουβά.
Στείρα.
Μόνο θόρυβος στο υπόβαθρο.
Τώρα τελευταία όλα εκτυλίσσονται μέσα σε ένα μηχανοστάσιο.
Ξύπνιος και κοιμισμένος το μόνο που βλέπω ένα μηχανοστάσιο.
Όλα εκεί.
Στην άκρη του κόσμου ερμηνεύοντας σκηνικά μέσα από τα πρίσματα της απομόνωσης και
της αγαμίας.
Ανίσχυρος.
Αμέτοχος.
Απομακρυσμένος.
Στα όνειρα μου εμένα η υφή κάθε προσλαμβάνουσας παράστασης ξεγελάει την αντίληψη
της πραγματίκότητας.
Το ίδιο ισχύει και για όταν βρίσκομαι στην κατάσταση της εγρήγορσης.

Τα αστέρια μοιάζουν διαφορετικά εδώ στο Νότο όμως η ουράνια σφαίρα μία.
Η νοητική πλάνη της διάσπασης, δηλαδή της δυαδικότητας, αποκρύπτει λίγο λίγο την
ενότητα των πάντων-τη φύση του Ενός.

430. Houston Δεκαπενταύγουστος 2013

Στα μεταβιομηχανικά κοινόβια του Ατλαντικού, το γιουβέτσι έχει γεύση κέτσαπ.
“Όμως εν παση περιπτωσει, εντάξει να πουμε.”
Μέσα στα σκοτάδια όλα θυμίζουν το παρελθόν, η οικειότης εκπροσωπείται από τη μαυρίλα.
“...και σε κανά μήνα σε βλέπω να κόβεις φλέβες ή να βαράς το κεφάλι σου στους μπουλμέδες. Νέτα.”
Μη θυμάσαι τις επιθυμίες, κοίτα μπροστά. Αφενός η περίπτωση είναι χοντρή, αφέτερου οφείλεις να αντέξεις.
Κι η μορφή της ασαφούς βουβής απάθειας χαράσσεται στην ανάμνηση εκείνης. Όλοι οφείλουμε να αντέξουμε κατά τη στιγμή που ο δράκος κι ο δαίμων παλεύουν να βγουν στην επιφάνεια. Εξίσου υπαρκτοί κι οι δύο..
“Νομίζεις πως θα 'σαι κανονικός αλλά δεν θα 'σαι.”
Τυφλός καθώς πλημμυρίζεσαι από φως, χάνεσαι σε ανούσιες εξαγγελίες και αναρωτιέσαι γιατί παλεύεις σε αυτήν την γκριζογάλαζη πραγματικότητα.
Περί χρωμάτων.
Η Ερυθρά θάλασσα έχει ένα σκατί χρώμα από τη Σαχάρα και στον Περσικό φεγγοβολάνε κάτι φωσοφρίζουσες μαλακίες του βυθού. Στον Ατλαντικό χάνεσαι, τα κάνεις πάνω σου, σκοτεινός κι απέραντος, ανά πάσα στιγμή νομίζεις πως θα σου την πέσει το καραντί και θα σε γαμήσει. (freak wave)
Τις προάλλες είδα ένα όνειρο τόσο ζωντανό, που αμφισβητούσα μέχρι τον τρίτο καφέ όλα τα υπόλοιπα που βίωνα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το μουνί ήταν υγρό, σφικτό κι είχε οσμή αγάπης.
Τα όνειρα κι αυτά.. “Δε γαμιένται.”
Ο διαχωρισμός του εύκολου από το δύσκολο είναι αποκλειστικά ένα ποσοτικό ζήτημα βούλησης.

429. Βασόρα, αγκυροβόλι 10/7/2013

Βασόρα, αγκυροβόλι

Σάπια σκαριά τα δυο μας που λαχταράμε να ξεκινήσουμε.
Η στασιμότης κουράζει.
Γεννά τη χαλαρότητα. Θρέφει την οκνηρία.

Περιμένουμε.
Εδώ, στης Εδέμ την κόλαση και στων διαβόλων τον παράδεισο.

Περιμένουμε.
Εσύ, τη σειρά σου να αρμέξεις το μαύρο γάλα της απληστίας.
Και μόλις γιομίσεις με αυτό τα μαστάρια σου,
για ακόμη μια φορά
να το βαστάξεις μέχρι την άκρη του κόσμου.

Περιμένουμε.
Τα όνειρα τα παραμύθια και τα ψέματα να ξεφτίσουνε, εγώ.

20140213

428. δήθεν τρυφεροί

Τραγουδιάρες του γλυκού νερού οι καλύτερες γοργόνες
μουσικές για τους κουφούς.


Soothe! soothe! soothe!
Close on its wave soothes the wave behind,
and again another behind, embracing and lapping, every one close,
but my love soothes not me, not me.

[...]

But soft! sink low;
soft! let me just murmur;
and do you wait a moment, you husky-noised sea;
for somewhere I believe I heard my mate responding to me,
so faint-- I must be still, be still to listen;
but not altogether still, for then she might not come immediately to me.

(Walt Whitman)

20140120

426. τάδε έφη


GOD HELP YOU DUMB BOY
GOD HELP YOU DUMB BOY

but ain't God dead, daddy?

20140101

425. lost son




/the voyage was quite uneventful
the way it was meant to be/