Αγκαλια με ο,τι μου απεμεινε. Ενα μπουκαλι Teacher's με θεα το ΣΕΦ και το "Γ. Καραϊσκακης". Και στο πολυ βαθος η Ακροπολη.
Ο μεσηλιξ νυχτοφυλακας φυλαει μιαν αποθηκη που δεν εχω καταλαβει τι εχει αποθηκευμενο και μια μαυρη γατα νωχελικα τον ακολουθει στη βαριεστημενη περιπολια του.
Ακαπνα φουγαρα υψωνονται ως αλλοι μιναρεδες να θυμιζουν μιαν εποχη που κατι καπως κινουνταν εδω κι εκει.
Η θαλασσα, αυτη δειχνει το δρομο.
Το ταξιδι, η απομονωση, η εθελουσια φυλακιση μακρια απο τους ανθρωπους που τοσο πληγωσες μα και απογοητευεσες. Νταξ ας μη γινομαι "μελό", μια χαρα προχωραει η φαση και διχως εσενα.
Ενα γραναζακι στη μηχανη του homo sapiens. Στη μηχανη που μετα τον πλανητη Γη ευελπιστει να μεταδωσει την αρρωστημενη αντιληψη περι νοηματος και σε αλλους πλανητες. Αν φυσικα προλαβει.
Πού στο διαολο πανε κι απο που ερχονται τοσα αμαξια?
Ενα μπουκαλι για να βγαλω την ημερα, κι αυριο εχει ο θεος. Ο ποιος?
"Αυτος" 1-0.
Δικαιοσυνη, στρατοπεδα συγκεντρωσης, ελλειμμα δημοκρατιας, ξενοκρατια, μα ειναι κατι πιο βαθυ που με λερωνει- γιε μου που πας? μανα θα παω στα καραβια.. Πως τα φεραν η μοιρα και τα χρονια να μην ακουσεις εναν ποιητη..?
Μη φοβασαι ρε μαλάκα, ενα ψεμα ειναι ολα.
No comments:
Post a Comment