443. κονσέρβες

Καχυποψία - αδιαφορία.
Κάποιος έκρυψε τις παντόφλες μου και δεν ξέρω ποιος. Μάνα εσύ? Πατέρα? 

Ένα μυαλό συντονισμένο στο τίποτα που καρτερά να λησμονηθεί.

Η μηχανή στο εργοστάσιο μού έχει σπάσει τα νεύρα. Κρότος. Επαναλαμβανόμενος. Κουτάκια που χτυπιούνται στη σειρά. Αυθεντικοί industrial ήχοι.
Η ησυχία είναι ανεπιθύμητη. Όταν σταματά ο θόρυβος σημαίνει πως κάτι πάει στραβά. Κάτι κάπου σκάλωσε.

Στο καράβι ευτυχώς δεν το είχα ζήσει αυτό, θα ήταν απίστευτα τρομακτικό να έχει απόλυτη ησυχία εκεί, θα συνεπαγόταν την απόλυτη νεκραμάρα.
Ω θεέ μου, τρομάζω μόνο στην ιδέα της ησυχίας εν πλω.

Έχω πιει μισό λίτρο καφέ και ένα μισόλιτρο Rockstar. Κίτρινο Rockstar. Τρέμουλο.
Καθώς περίμενα στο περίπτερο μπροστά μου είχα έναν κύριο στην ουρά που έτρεμε προφανέστατα λόγω Parkinson. Μού θύμισε το μακαρίτη τον παππού. Δεν τον κοίταξα.

Κουτάκια να ρέουν  μπροστά στα μάτια μου. Χιλιάδες που πρέπει να τα τσεκάρω, να τα κατευθύνω να μην πέσουν να μην σκαλώσουν.

Κι όλο αυτό- για να μάθω.

Πότε θα αποκτήσω τα αρχίδια να στρώσω τον κώλο μου κάτω για να μπορώ να λέω ότι «πλέον ξέρω»? Μακάρι ποτέ να μην ξεστομίσω ετούτη τη φράση.

Εντάξει τις βρήκα τις γαμημένες τις παντόφλες, μπρος στα μάτια μου ήταν. Εγώ τις είχα κρύψει. Τώρα φόρεσα με ήσυχη τη συνείδηση τις άλλες τις «πιο ζεστότερες».

Τενεκεδάκια και βαζάκια και σκατάκια παντού.

Νιώσε μαλάκα, εδώ είσαι. Στο εδώ και στο τώρα. Νιώσε.

Συγκεντρώσου, όχι σε αυτό που γίνεσαι ούτε σε εκείνο που είσαι.

Η πλήρωση κρύβεται στη διαδικασία του γίγνεσθαι, δηλαδή στη ροή ανάμεσα στις διάφορες καταστάσεις και όχι στις καταστάσεις αυτές καθαυτές.

Τενεκεδάκια παντού.