Ωραία λοιπόν.
Ας κάνουμε έναν απολογισμό που έχουμε φτάσει.
Ρε ποιος τον γαμάει και τον απολογισμό να πουμε.
Όλα περιστρέφονται γύρω από την κατανομή της ενέργειας. Αν έχεις μεγάλο μερίδιο της πίτας τότες μπορείς να φιλοσοφήσεις πάνω στο νόημα της ζωής, του σύμπαντος και όλων των υπολοίπων. Όποια και να'ναι αυτά.
Ειδάλλως το μπούλο.
Δεν υπάρχει παρθενογέννηση λέμε. Όσα είναι φυτεμένα στο μυαλό μου, είναι φυτεμένα. Ναι προφανώς το αποδεικνύει και η λέξη.
Μη λες όσα ο άλλος ήδη ξέρει.
Γράφε και ας είν' και μπούρδες.
Να γκρινιάξω? Όχι.
Δε συνάδει με αυτό που επιθυμώ να γίνομαι. Και τί ακριβώς είναι αυτό?
Κάθε στιγμή καλύτερος από την προηγούμενη.
Στόχος ευγενής και ασύλληπτος μα ταυτόχρονα ο μόνος ρεαλιστικός.
Και δεδομένου ότι είμαι ήδη χειρότερος απ'ό,τι θα μπορούσα αντικειμενικά να είμαι, τότε τα πράγματα ζορίζουν.
(Αντικειμενικά? Μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο όταν αναφερόμαστε σε κάποιο άτομο? Εδώ ξεκινά μια ατέρμονα κουβέντα περί επιρροών, δυνατοτήτων, περηφάνιας, τύχης, μοίρας, DNA, περιβάλλοντος κ.ά. την οποία ωστόσο αδυνατώ αυτήν τη στιγμή να ακολουθήσω. Σήμερις πλατσουρίζουμε σε ρηχά και γνωστά νερά.)
Η διαρκής αυτοβελτίωση ως αυτοσκοπός συνεπώς. Στη σωματική της διάσταση. Κυρίως στην πνευματική όμως. Αλλά σίγουρα και στην κοινωνική πάντως. (Αυτο)Μορφωτική με λίγα λόγια.
Διότι άλλον τρόπο επιβίωσης στο χάος που πλησιάζει έρποντας, δε βλέπω.
Ας κάνουμε έναν απολογισμό που έχουμε φτάσει.
Ρε ποιος τον γαμάει και τον απολογισμό να πουμε.
Όλα περιστρέφονται γύρω από την κατανομή της ενέργειας. Αν έχεις μεγάλο μερίδιο της πίτας τότες μπορείς να φιλοσοφήσεις πάνω στο νόημα της ζωής, του σύμπαντος και όλων των υπολοίπων. Όποια και να'ναι αυτά.
Ειδάλλως το μπούλο.
Δεν υπάρχει παρθενογέννηση λέμε. Όσα είναι φυτεμένα στο μυαλό μου, είναι φυτεμένα. Ναι προφανώς το αποδεικνύει και η λέξη.
Μη λες όσα ο άλλος ήδη ξέρει.
Γράφε και ας είν' και μπούρδες.
Να γκρινιάξω? Όχι.
Δε συνάδει με αυτό που επιθυμώ να γίνομαι. Και τί ακριβώς είναι αυτό?
Κάθε στιγμή καλύτερος από την προηγούμενη.
Στόχος ευγενής και ασύλληπτος μα ταυτόχρονα ο μόνος ρεαλιστικός.
Και δεδομένου ότι είμαι ήδη χειρότερος απ'ό,τι θα μπορούσα αντικειμενικά να είμαι, τότε τα πράγματα ζορίζουν.
(Αντικειμενικά? Μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο όταν αναφερόμαστε σε κάποιο άτομο? Εδώ ξεκινά μια ατέρμονα κουβέντα περί επιρροών, δυνατοτήτων, περηφάνιας, τύχης, μοίρας, DNA, περιβάλλοντος κ.ά. την οποία ωστόσο αδυνατώ αυτήν τη στιγμή να ακολουθήσω. Σήμερις πλατσουρίζουμε σε ρηχά και γνωστά νερά.)
Η διαρκής αυτοβελτίωση ως αυτοσκοπός συνεπώς. Στη σωματική της διάσταση. Κυρίως στην πνευματική όμως. Αλλά σίγουρα και στην κοινωνική πάντως. (Αυτο)Μορφωτική με λίγα λόγια.
Διότι άλλον τρόπο επιβίωσης στο χάος που πλησιάζει έρποντας, δε βλέπω.
