Χρειάζομαι καθοδήγηση και έχω απομακρυνθεί από όσους θα μπορούσαν να με καθοδηγήσουν επειδή ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι χρειάζομαι καθοδήγηση λόγω ενός κακώς εννοούμενου εγωισμού.
Τα ίδια και τα ίδια πάλι.
Χρειάζεται τρέξιμο. Αγώνας. Πρωτοβουλία. Δράση.
Αλλιώς η εναλλακτική είναι δουλεία.
Κανείς δεν είναι ελεύθερος στο σύστημα που ζούμε. Ωστόσο θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι όντως είμαστε λιγότερο σκλαβωμένοι σε σχέση με το αν ζούσαμε σε άλλα μέρη σήμερα ή σε σχέση με άλλες εποχές στο ίδιο μέρος (για άλλες εποχές σε άλλα μέρη χρειάζονται εκτεταμένες γεωγραφικά ιστορικές γνώσεις οι οποίες και δεν υπάρχουν αυτήν την στιγμή).
Για να απαλλαχτείς από το άγχος των κεραυνών, των σεισμών, της μαγείας, των ασθενειών κ.ά. που έχει ο απομονωμένος ιθαγενής του Αμαζονίου με τη φαινομενική ελευθερία σήμερα, πρέπει να προβείς στο trade-off με το άγχος του ανώριμα ανήθικου μηδενισμού που πηγάζει από τη συνειδητοποίηση των ορίων της ανθρώπινης άγνοιας. Και να την παλέψεις.
Πρέπει να την παλέψεις.
Το να απαλλαγείς από κάποιες απλοϊκές (για τα σημερινά δεδομένα) δογματικές αντιλήψεις και να τις αντικαταστήσεις με πιο σύνθετες αλλά και πάλι δογματικές είναι μια τρύπα στο νερό.
Στην τελική, κάθε "πιστεύω" κάθε παγιωμένη αντίληψη αποδομείται και γίνεται συντρίμμια. Ο γκρεμιστής απλά χρειάζεται να είναι τουλάχιστον εξίσου ικανός με τον χτίστη της εκάστοτε άποψης.
Το γκρέμισμα, ει εφικτό, καλό είναι να γίνεται κομψά για να μην προκαλούνται αντιπάθειες.
Οι ιθαγενείς στον Αμαζόνιο ζούνε κυριολεκτικά σε ένα Matrix, μια εικονική πραγματικότητα στην οποία τους διατηρούμε μέχρι στιγμής. Σε λίγο που θα αναπτύξουμε μικροσκοπικά drones με μεγάλη αυτονομία στην μπαταρία θα έχουμε πάμπολλα Truman_aboriginal_shows. Ανθρωπολογικοί κήποι σε ζωντανή μετάδοση.
Αλλά ελεύθεροι.
Με κάμερες τόσο μικρές που θα είναι ελάχιστα αντιληπτές. Το ίδιο σκεπτικό σε μια ακραία μορφή είναι και το (ωχ άρχισα να ξύνομαι - βλ. λινκ)
Τα ίδια και τα ίδια πάλι.
Χρειάζεται τρέξιμο. Αγώνας. Πρωτοβουλία. Δράση.
Αλλιώς η εναλλακτική είναι δουλεία.
Κανείς δεν είναι ελεύθερος στο σύστημα που ζούμε. Ωστόσο θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι όντως είμαστε λιγότερο σκλαβωμένοι σε σχέση με το αν ζούσαμε σε άλλα μέρη σήμερα ή σε σχέση με άλλες εποχές στο ίδιο μέρος (για άλλες εποχές σε άλλα μέρη χρειάζονται εκτεταμένες γεωγραφικά ιστορικές γνώσεις οι οποίες και δεν υπάρχουν αυτήν την στιγμή).
Για να απαλλαχτείς από το άγχος των κεραυνών, των σεισμών, της μαγείας, των ασθενειών κ.ά. που έχει ο απομονωμένος ιθαγενής του Αμαζονίου με τη φαινομενική ελευθερία σήμερα, πρέπει να προβείς στο trade-off με το άγχος του ανώριμα ανήθικου μηδενισμού που πηγάζει από τη συνειδητοποίηση των ορίων της ανθρώπινης άγνοιας. Και να την παλέψεις.
Πρέπει να την παλέψεις.
Το να απαλλαγείς από κάποιες απλοϊκές (για τα σημερινά δεδομένα) δογματικές αντιλήψεις και να τις αντικαταστήσεις με πιο σύνθετες αλλά και πάλι δογματικές είναι μια τρύπα στο νερό.
Στην τελική, κάθε "πιστεύω" κάθε παγιωμένη αντίληψη αποδομείται και γίνεται συντρίμμια. Ο γκρεμιστής απλά χρειάζεται να είναι τουλάχιστον εξίσου ικανός με τον χτίστη της εκάστοτε άποψης.
Το γκρέμισμα, ει εφικτό, καλό είναι να γίνεται κομψά για να μην προκαλούνται αντιπάθειες.
Οι ιθαγενείς στον Αμαζόνιο ζούνε κυριολεκτικά σε ένα Matrix, μια εικονική πραγματικότητα στην οποία τους διατηρούμε μέχρι στιγμής. Σε λίγο που θα αναπτύξουμε μικροσκοπικά drones με μεγάλη αυτονομία στην μπαταρία θα έχουμε πάμπολλα Truman_aboriginal_shows. Ανθρωπολογικοί κήποι σε ζωντανή μετάδοση.
Αλλά ελεύθεροι.
Με κάμερες τόσο μικρές που θα είναι ελάχιστα αντιληπτές. Το ίδιο σκεπτικό σε μια ακραία μορφή είναι και το (ωχ άρχισα να ξύνομαι - βλ. λινκ)
