I just wanna leave and try to focus on your soul We are having dreams and we are going back and forth And we are far away from getting straight back to home For days are haunting us and we don't want no more No more
I can't breathe and I don't wanna be here anymore My skin is turning red my soul is getting black My mind is playing tricks and I don't think I'm in control I can't breathe and I don't wanna be here anymore No more
Κάτι σάπιο συμβαίνει, απροσδιόριστο κι όμως εμφανώς προβλέψιμο.
Δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε όπως ζούσαμε, να πράττουμε όσα πράτταμε πριν.
Ε και? Αυτή είναι η μοίρα σου ανθρωπάκο, που νομίζεις ότι διαφεντεύεις τη φάση.
Όλοι τρέχουν, βιάζονται να προλάβουν.. Τί διάλο..
Διδάξου από το παρελθόν. Από τις αφηγήσεις που ανάγονται στο επίπεδο του μύθου μέχρι την πρόσφατη γνωστή ιστορία. Λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί. Πλημμύρες, παγετώνες, μετεωρίτες, ηφαίστεια και δε συμμαζεύεται. Θεογονίες, θεομαχίες κ.ο.κ. Αν νομίζεις ότι είσαι έστω και μια τρίχα από το (beep) του κοσμικού γίγνεσθαι, τότε επίτρεψέ μου να σε προσγειώσω απότομα στην πραγματικότητα.
Όσο δε δίνεις σημασία στις παραινέσεις, προβλέψεις του πάνσοφου Προ-μηθέα (forecasting) θα κλείνεσαι στην σπηλιά σου ως άλλος Κυκλωπας, υπόδουλος των ενστίκτων σου, των παθών και των φόβων σου, ζώντας άναρχα, μυξοκλαίγοντας και μεμψιμοιρώντας προσμένοντας το αναπόδραστο ατομικό τέλος.
Comacozer - Helios Hyperion
Something fishy is happening indefinable, yet obviously predictable.
We will not be able to live as we lived, to do what we did before.
So what? That's your fate, you filthy human.. Did you even believe that you are in control of this whole damn thing?
Everyone is running, everyone is in a hurry to catch up .. What the fuck ..
Teach yourself from the lessons of the past. From all these narratives that go back to the level of the myth until the recent known recorded history.
Plagues, earthquakes, drownings. Floods, glaciers, meteorites, volcanoes and the list goes on. Theogonies, theomachies etc. If you think that you are even a hair from the (beep) of the Cosmos, then let me give you a reality check.
As long as you do not pay attention to the exhortations, predictions of the omniscient Pro-metheus (forecasting), you will end up retreating in your cave as another Cyclops, a slave of your instincts, passions and fears, living without rules, weeping and self-pitying while waiting for the inevitable personal end to come.
Είναι εντελώς άγνωστο και περίεργο αυτό που συμβαίνει. Όχι όμως αδιανόητο. Είχε προβλεφθεί.
Αδιανόητο εξάλλου δεν μπορεί να είναι τίποτα μέσα στον ωκεανό των πιθανών κόσμων που πλέει η συνείδηση.
Μέσα στο σκοτάδι θα βρεθεί το φώς και το φώς θα χαθεί μέσα στο σκότος.
Οι ιστορίες της δημιουργίας συγκλίνουν κι αποκλίνουν ταυτόχρονα, αυτό δε θες να μού πεις, αυτό δε θέλω να σού πω? Τί γίνεται όμως με τις ιστορίες της καταστροφής, πρέπει να τις δούμε κι αυτές, ίσως και με μεγαλύτερη ζέση. Ίσως έτσι μόνο να πάρουμε μιαν εικόνα, μιαν υπόνοια της θρυλούμενης διαρκούς εναλλαγής δημιουργίας-καταστροφής. Έχει ενδιαφέρον το πώς φαίνεται να ξυπνάει από τον φαινομενικά αέναο ύπνο του το Τέλος, πώς πλησιάζει έρποντας κι εξαπλώνεται τρεφόμενο με την ύβρι των Homo Sapiens έτοιμο να τους ξεράσει σιωπηλά με την ίδια αδιαφορία κι απάθεια που θα το έκανε και για τις πιο παχιές καλοαναθρεμμένες βραδυκίνητες κατσαρίδες.
This is the Way the World Ends: Not with a Bang but a Whimper
Αφού συμφωνούμε γιατί να διαφωνούμε κι αφού διαφωνούμε γιατί να μην συμφωνήσουμε?
Δε θέλω να κατέχεις καμία απόλυτη αλήθεια, είναι σαν να μιλάω σε τοίχο. Όσο περίτεχνος και να είναι, σκαλιστός, μαρμάρινος, με ψηφιδωτά, με έργα τέχνης και τα @ρχίδια του Μιχαήλ Άγγελου να έχει ζωγραφισμένα, δεν παύει να είναι τοίχος ρε συ πώς να το κάνουμε.
Να μιλάς αληθινά, ειλικρινά για ό,τι βλέπεις, καταλαβαίνεις και νομίζεις ότι ισχύει καθώς έτσι αυξάνεται η πιθανότητα οι απαντήσεις που θα λαμβάνεις να είναι παρόμοιας υφής και φύσης.
~*~*~
Η ώρα είναι μία και δέκα. Με το που το έγραψα, έπαψε να είναι.
Ωστόσο μία και δέκα ήταν είναι και θα είναι αναρίθμητες φορές, όχι γενικά κι αόριστα αλλά σε αυτό το ίδιο εδώ και τώρα, το ίδιο συγκεκριμένο χωροχρονικό σημείο, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα.
Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη διότι πολύ απλά ποτέ δεν θα έχουμε ζήσει.