11.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ… ΚΑΙ ΑΝΑΛΩΝΟΜΑΙ ΣΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ? ΜΑΛΛΟΝ ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ. ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΣΚΟΠΟ ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΟ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ. ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ. ΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ?

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΦΟΡΙΖΩ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΡΙΖΩ.

ΕΧΩ ΕΤΟΙΜΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΕΚΘΕΣΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΨΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΩ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΒΕΛΤΙΣΤΟ. ΚΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ «ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ» ΕΧΕΙ ΘΕΜΑ… ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΟ ΘΕΜΑ!!! ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ. ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ. ΞΕΚΙΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΨΕΥΔΟΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΕΣ. ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ, ΔΙΟΤΙ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΥΩ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ : ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΑΜΑ ΨΕΙΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΤΟΠΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΨΕΙΡΑ-ΑΝΑΛΥΤΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΙΚΑΝΑ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.

ΠΑΥΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ!!! ΔΕ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ. ΜΟΝΑΧΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ. ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ , ΑΠΛΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΤΟΜΑ ΠΛΕΟΝ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΝΑΓΟΥΛΙΑΖΕΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΩΔΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.

ΠΑΥΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ, ΚΑΘΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΓΙΑ Ο, ΤΙ ΕΧΩ ΠΡΑΞΕΙ .

ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΜΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ, Η ΧΑΣΟΥΡΑ ΑΥΤΗ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ. ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ ΠΑΝΤΩΣ.

ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ. 86+ ΕΤΩΝ. ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ: ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΚΑΘΩΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ 40 ΤΟΥ ΤΑ ΒΡΟΝΤΗΞΕ ΟΛΑ, ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ( ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ ΩΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ), ΜΑΝΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ Η.Π.Α. ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ. ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣΑ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟ «ΧΑΜΕΝΟ» «ΗΛΙΘΙΟ» ΟΜΩΣ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ. ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΑΜΨΗ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΩΣΤΟΣΟ ΟΛΟΙ ΖΗΛΕΥΑΝ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ «ΑΝΤΙΠΑΘΗΣ».