172. γιούπι

ΓΕΜΑΤΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΙΠΟΤΙΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ - ΑΔΕΙΑ - ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ.

ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΑΦΟΥ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΚΙ ΑΝΑΛΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΥΣΙΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗ ΔΡΕΨΗ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΦΥΛΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΛΛΟΤΕ ΕΠΙΦΟΒΑ ΚΤΗΝΗ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ. ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΗΓΗΣΕΙ (τάχαμ δήθεν) ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΕΝΩ ΟΣΑ ΕΚΕΙΝΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΑΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΕ ΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΦΟΛΚΛΟΡΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΨΕΥΔΟ-ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΤΟΝ εΤΑΛΑΝίΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΤΑΞΗ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΙ Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΥΧί ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ.

Ο ΦΟΒΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ..

Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ..

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ..

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ..

ΑΝΑΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΧΩ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΜΙΑ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΠΡΑΓΗ ΣΚΙΑ, ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΟΡόΙΔΕΥΑ.. ΑΣ ΕΙΝΑΙ. ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΕΧΩ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΧΛΕΥΑΖΩ. ΑΠΛΩΣ ΕΧΩ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΤΟΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΚΟΡΟΪΔΙΑΣ- ΕΜΕΝΑ.

Work 8 Hours
Sleep 8 Hours
Play 8 Hours

ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΡΟΛόΙ, ΠΟΥ ΛΕΜΕ.

ΘΑ ΓΙΝΩ ΑΡΑΓΕ ΠΟΤέ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ? ΘΑ ΕΧΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΛΕΘΡΙΟ ΠΛΗΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΜΑΙ?

ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΙΘΗΚΩΝ. ΑΛΛΟΙ ΑΓΧΩΝΟΝΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΘΑ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΒΕΡΚΟ ΤΟΥΣ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΗ ΑΓΩΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ lifestyle, ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ «ΜΑΖΑ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΑΔΑ. ΟΛΟΙ ΩΣΤΟΣΟ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ «ΑΓΧΩΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ».

ΩΣ ΜΑΪΜΟΥ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΗΡΕΜΟΣ. ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΡΙΨΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΝΕΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ KΑΙ ΠΑΡΩ ΤΗ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗ ΘΩΔΗ, ΤΟΝ ΚΟΥΛΟΥΡΤΖΗ ΠΟΥ ΡΕΥΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Υ.Α.Θ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΒΕΤΑ, ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ». ΓΑΜΗΜΕΝO wishful thinking.

~*~*~

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ. ΟΛΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ. ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ ΑΥΡΙΟ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑ-ΤΣΑ-ΡΙ-ΔΕΣ!!!

ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ- ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΣΥ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

- ΠΟΥΛΑΣ ΤΡΕΛΑ ΡΕ ΜΑΛάΚΑ?
- χεχεχεχε…
- ΣΚΑΣΕ ΡΕ ΜΑΛάΚΑ..
- One little piggy, two little piggies..
- ΣΚΑΣΕ ΡΕ, Μ'ΕΧΕΙΣ ΖΑΛΙΣΕΙ ΡΕ ΚΑΡΓΙΟΛΗ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ, ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΑΝΤΙΘΕΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ. ΒΛάΚΑ.

171. ΒΛΑΒΗ

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΑ, ΠΩΣ ΑΜΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΘΑ ΔΩ ΕΝΑ ΚΟΡΜΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ, ΜΕ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΦΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ. ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΡΦΩΣΕΙ - ΕΤΣΙ... ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ, ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΓΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΕΟΥΣΑ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ, ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ..

ΕΛΠΙΔΑ, ΣΑΠΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΕΙΣ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΞΕΡΙΖΩΣΩ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ?

ΜΑΛάΚΑ, ΕΠΗΡΜΕΝΕ ΒΛΑΧΟ- ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΑΝΟΗΤΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΤΑ ΖΕΙΣ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΡΑΒΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΥ demec ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΩ ΗΡΕΜΑ ΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΥΠΟΥΛΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΚΑΘΩΣ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΥΘΙΖΕΙ ΣΕ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ ΤΟ ΔΡΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΞΗΣ.

ΜΟΝΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΓΩ. ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ. ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΤΑ ΦΟΡΤΩΘΩ ΟΛΑ, ΙΣΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ! ΛΥΓΙΖΟΝΤΑΣ ΥΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΩΝ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΘΑ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΚΝΗΡΙΑ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΙΑ.. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ: ΘΑ ΕΧΩ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΗ ΒΑΣΑΝΟ ΕΝΟΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΥ ΛΑΘΟΥΣ.

ΓΙΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙ ΔΕΝ ΠΙΝΕΙΣ ΤΟ ΓΑΛΑ ΣΟΥ? ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ?

ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΝΟΧή ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ. ΟΛΕΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΕΥΤΥΧΩΣ.

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ ΕΣΒΗΣΕ ΑΛΛΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ. ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ- ΥΠΑΡΧΕΙΣ, Ω ΠΤΩΜΑ, ΓΙά OXI? ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΕΠΩΜΙΣΤΩ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ, ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΜΙΑ ΓΕΛΟΙΑ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΚΙ ΑΠΟΨΕ.

ΦΛΟΓΕΡΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

του Τέλη Μαραθόπουλου

11 Αυγούστου
Ο Κ. επεξεργαζόταν το παραμορφωμένο του είδωλο σε όσα κομμάτια
καθρέφτη είχαν απομείνει στη θέση τους μετά την κλωτσιά. Είχε χάσει
αρκετά κιλά τον τελευταίο καιρό με αποτέλεσμα ο μέχρι πρότινος
παιδικός του σωματότυπος να μεταπέσει στην κατηγορία του
ανύπαρκτου. Μέσα στο απέραντο, νοτερό υπόγειο της Αγίου Δημητρίου
που κατοικούσε, ευγενική παραχώρηση μιας μακρινής θείας, δεν υπήρχε
τίποτα άλλο πέραν ενός στρώματος, μιας βιβλιοθήκης, ενός πάγκου που
χρησίμευε ως εργαστήριο κι ενός μονίμως, για λόγους ασφάλειας,
σβηστού κεριού . Όσο περίμενε να ζεσταθεί το νερό για το καθημερινό
ξύρισμα των λιγοστών του τριχών άκουσε στο ραδιόφωνο την είδηση
που με τόση λαχτάρα περίμενε:

«Μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της
Άνω Πόλης, σημειώθηκε το προηγούμενο βράδυ. Μάχες με τις φλόγες
έδιναν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες οι πυροσβέστες. Το γεγονός ότι δε
θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι η
πλειονότητα των κατοίκων παραθερίζει την εποχή αυτή. Η αστυνομία
εικάζει πως οι δράστες…»

Το χαιρέκακο βλέμμα που απέκτησε θα νομιμοποιούσε τον οποιονδήποτε
να αμφισβητήσει την ψυχική υγειά του Κ.

«Χα.. Οι δράστες .. Μόνο και να ξέρατε ανόητα ανθρωπάρια..
Ολομόναχος τα οργάνωσα όλα κι ακόμη τίποτα δεν είδατε, πιστέψτε ό,τι
σας αραδιάζουν οι μπάτσοι. Δεν μπορούν να υποψιαστούν ακόμη τίποτα,
θα εκδικηθούμε..», ήταν το μούγκρισμα που βγήκε από το μικρό στόμα
με τα σφιγμένα δόντια. Ξαπλωμένος πλέον και με ένα σχεδόν ηδονικό
χαμόγελο, αναλογιζόταν τους χθεσινούς του εμπρησμούς όταν ένα
τηλεφώνημα διατάραξε την ανήσυχη ακολουθία των σκέψεων του.

«Γεια σου μαμά», απάντησε γλυκά.
»Ναι καλά είμαι.. Όχι όχι δε ζεσταίνομαι έχει αρκετή δροσιά, ναι ναι.
Άσε ναι κι εγώ τώρα το έμαθα... Χαμπάρι δεν πήρα διάβαζα όλη μέρα
χθες και κοιμήθηκα σχετικά νωρίς. Ναι θα προσέχω. 2 Σεπτεμβρίου
ξεκινά η εξεταστική, ναι. Άντε επιτέλους είναι η τελευταία, τον
Οκτώβριο θα ορκιστώ. Ναι πήγα το πήρα το δέμα με τα φαγητά από το
ΚΤΕΛ. Ναι.. Όχι δεν ξέρω πότε ανοίγει η λέσχη. Όχι δεν έχω τίποτα..
Ναι, κι εγώ μαμά.. Άντε άντε γεια σου..»

Η καημένη η κυρα-Μαρία είχε μια τέτοια αδυναμία στο γιο της που
έσπευδε πάντα να τον δικαιολογεί. Είχαν αναπτύξει μια σχέση
εμπιστοσύνης οι δυο τους στα πλαίσια της οποίας τα συζητούσαν όλα. Ή
έτσι νόμιζε η άμοιρη. Διότι έπειτα από οχτώ χρόνια στο χημικό του ΑΠΘ
και με περασμένα 4 μαθήματα, ο Κ. είχε αποκτήσει το, απεχθές αλλά κι
απαραίτητο για οποίον αιώνιο φοιτητή σέβεται τον εαυτό του,
χαρακτηριστικό να λέει τα ψέματα με την ίδια αναίδεια και ευκολία που
οι ερωτύλοι λένε το «σ’ αγαπώ».

Μετά το τηλεφώνημα και το άκουσμα αυτής της γνώριμης στοργικής
φωνής, ο Κ. εγκλωβίστηκε σε έναν ατέρμονα κύκλο αναμνήσεων,
σχετικά με τα παιδικά του χρόνια. Οι σκέψεις του περιστρέφονταν ως
συνήθως γύρω από εκείνον, το νεκρό του πατέρα: πως τους έδερνε μέχρι
λιποθυμιάς αυτόν και την ανήμπορη να αντιδράσει μάνα του , πως
εξαφανιζόταν για μέρες μεθυσμένος και τον μαζεύανε από τα
κρατητήρια, πως χάθηκε ένα πρωινό Κυριακής σε εκείνη την ανεξήγητη
φωτιά που ξέσπασε στο σπίτι τους όταν ο 11χρονος τότε Κ. μαζί με τη
μάνα του έλειπαν στην εκκλησία.

Από όσο θυμόταν τον εαυτό του, ο Κ. ένιωθε μια ακαταμάχητη έλξη
προς τις φλόγες. Τις θεωρούσε κάτι το απίστευτα σαγηνευτικό και
συνήθιζε να περνάει ατέλειωτες ώρες γοητευμένος μπροστά στο τζάκι
λιώνοντας κάθε λογής αντικείμενο. Και πόσες φορές δεν είχε βυθιστεί
υπνωτισμένος σε όνειρα απόκοσμα για να ξυπνάει πάντα στο τέλος από
το θλιμμένο σφύριγμα που αφήνει το τελευταίο κάρβουνο όταν σβήνει.
Μάλιστα μετά το θάνατο του πατέρα του, οι φλόγες είχανε λάβει μια
σχεδόν ιερή θέση στην αντίληψη του, αφού ένιωθε πως οι προσευχές του
είχαν εισακουσθεί. Θέλοντας να τις ευχαριστεί για το μεγάλο καλό που
έκαναν στην οικογένεια του, είχε αποκτήσει τη συνήθεια να καίει, κρυφά
από όλους, αδέσποτα γατάκια αναπαριστώντας έτσι τα λυτρωτικά
γεγονότα εκείνης της ευλογημένης Κυριακής. Μόνο όταν τον έπιασε η
μανά του της ορκίστηκε γονατιστός πως δε θα επαναλάμβανε ποτέ το
φρικτό του αυτό έγκλημα. Κάτι που κατάφερε να τηρήσει για αρκετά
χρόνια μέχρι που έφυγε από το χωριό και πέρασε στο πανεπιστήμιο.

Όντας ακίνητος ακόμη στο στρώμα του, η μνήμη ήταν αδύνατον να μην
τον ταξιδέψει έως την άλλη Μαρία του, που την είχε γνωρίσει την
προηγούμενη χρόνια. Την πρωτοαντίκρισε μια από εκείνες τις νύχτες που
περιπλανιόταν σα φάντασμα στους δρόμους της γερασμένης νύμφης του
Θερμαϊκού, σκεπτόμενος το παρελθόν και ψάχνοντας απεγνωσμένα, με
μια μολότοφ, να ζωντανέψει το μέλλον του πρώτου διαθέσιμου κάδου.
Έτσι παρατημένη, χυμένη και μισόγυμνη καθώς ήταν στο πεζοδρόμιο,
ικανή να ψελλίσει μόνο το όνομα της και κάποια ακατάληπτα παρακάλια,
του είχε θυμίσει μοιραία τη μάνα του. Δεν ήταν μόνο το όνομα που ήταν
το ίδιο αλλά και η όλη της κατάσταση. Με το που την είχε δει ήθελε να
την προστατεύσει, να την πάρει στην αγκαλιά του, να τη διαβεβαιώσει κι
αυτήν πως τελικά όλα θα πάνε καλά. Προσφέροντάς της στέγη κι έναν
σιωπηρό ανόθευτο ερωτά, σε αντίθεση με τη δόση της, ο Κ. πέρασε τις
πιο τρυφερές στιγμές της ζωής του. Μόνο ύστερα από μερικές ώρες το
παγωμένο της σώμα του έδωσε να καταλάβει πως ήταν νεκρή, ίσως από
την αρχή ίσως και όχι.

«Θα εκδικηθούμε… και για τις δυο για ό,τι περάσανε…»
»ναι , όπως έγινε κάποτε με εκείνον, έτσι τώρα πρέπει να τιμωρηθούν
όλοι… Υπεύθυνοι είναι όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, που μου
στέρησαν αυτό το αγγελικό πλάσμα… κανείς τους δε νοιάστηκε ποτέ ,
κανείς από αυτούς τους υποκριτές που κάνουν πως νοιάζονται αλλά
εθελοτυφλούν… Δεν τους αξίζει τίποτα καλή μου, μαζί θα τους πάρουμε
ό,τι αγαπούν, μαζί θα τους εξαγνίσουμε…»
»Εγώ κι εσύ που είσαι ό,τι πιο αγνό υπάρχει σε αυτόν τον σάπιο κόσμο
θα τους απαλλάξουμε από τη μιζέρια τους… Κουράγιο…» , ήταν μερικά
από τα μπερδεμένα λόγια που επαναλάμβανε συνεχεία ο Κ.
απευθυνόμενος στο κερί του από τη μέρα του θανάτου της Μαρίας του
μέχρι και σήμερα.

13 Αυγούστου

«Τραγικός γράφτηκε ο επίλογος της πυρκαγιάς στη Θεσσαλονίκη καθώς
απανθρακωμένος βρέθηκε ένας ηλικιωμένος άντρας στα συντρίμμια του
σπιτιού του. Άκαρπες ωστόσο παραμένουν οι συντονισμένες έρευνες της
πυροσβεστικής και της αντιτρομοκρατικής πλέον καθώς ίχνη από
μηχανισμούς που πυροδοτήθηκαν ταυτόχρονα με κινητό…»

Στην οροφή του κλειστοφοβικού του υπογείου, όπου συνήθιζε να
προβάλει την οθόνη του μυαλού του, ο Κ. έβλεπε ξανά και ξανά τις
εικόνες από την πυρκαγιά που μόνος του είχε ξεκινήσει πριν από λίγες
μέρες. Η εξαιρετική θέα από την ταράτσα της πολυκατοικίας του, του
είχε επιτρέψει να θαυμάσει με κάθε λεπτομέρεια το χορό της φωτιάς.
Έκλεινε τα μάτια κι άκουγε το πένθιμο τραγούδι των πύρινων γλωσσών
για τη Μαρία του.. Με έναν θριαμβευτικό τόνο ξεκίνησε τον
αρρωστημένο του διάλογο με το κερί.

«Η επίδοσή σου στην Άνω Πόλη ήταν μονάχα το πρελούδιο της οργής
μας… Πώς?», σταμάτησε σαν να τον είχε διακόψει κάποιος.
« Όχι καλή μου, μην ανησυχείς τα ’χω οργανώσει όλα στην εντέλεια.
Εδώ και έναν χρόνο, δεν κάνω τίποτα άλλο…», απάντησε απολογητικά
επειδή δεν είχε γίνει αρκετά σαφής.
«Αποκλείεται να μας εντοπίσουν από τα κινητά. Τους αριθμούς τους
πήρα από διάφορους πλανόδιους και τους ενεργοποίησα μονάχα την
ημέρα της επίθεσής μας. Οι συσκευές ήταν όλες τους μεταχειρισμένες,
κάθε μια αγορασμένη ανώνυμα από ξεχωριστά μαγαζιά ενώ αυτή με την
οποία έστειλα ταυτόχρονα τα sms καταστράφηκε και… ναι γλυκιά μου,
όλα τα αλλά είναι παρασκευασμένα από απλά υλικά που μπορεί κανείς
να βρει στα super markets. Τι χημικός είμαι άλλωστε, χεχε.. Πρέπει να
φύγω όμως τώρα, να σου ετοιμάσω το έδαφος, κάνε λίγη υπομονή » είπε
στοργικά στο κερί προτού βγει έξω.

Το σχέδιο του Κ. ήταν απλό και δοκιμασμένο ήδη . Η εκρηκτική ύλη είχε
εξαιρετική απόδοση ενώ κι οι πυροκροτητές με τα κινητά-φαντάσματα
είχαν αποδεδειγμένα λειτουργήσει άψογα. Θα έκρυβε τις εκατό και
πλέον βόμβες τυχαία σε όσες πολυκατοικίες έβρισκε ξεκλείδωτες εκείνο
και το επόμενο βράδυ. Στο σημείο που είχε φτάσει, του ήταν παντελώς
αδιάφορο αν και πόσα θύματα θα υπήρχαν. Το δράμα του θα
ολοκληρωνόταν με την ενεργοποίηση των μηχανισμών κατά τη διάρκεια
της πιο άδειας νύχτας του χρόνου, τη στιγμή που θα έμπαινε ο
Δεκαπενταύγουστος. Έτσι σκόπευε να τιμήσει αυτές, τις αδικημένες
Μαρίες της ζωής του.

14 Αυγούστου ώρα 22:58

Όλα ήταν έτοιμα. Ο Κ. ανέβηκε στην ταράτσα κι έχοντας πιάτο όλη τη
Θεσσαλονίκη, περίμενε ακίνητος σαν άγαλμα. Στο, για πρώτη φορά,
γαλήνιο μυαλό του δεν κυριαρχούσε το μίζερο παρελθόν αλλά μόνο το
παρόν της γλυκιάς αναμονής. Ανυπομονώντας όμως να θαυμάσει τις
φλόγες που θα τύλιγαν τα πάντα, πυροδότησε την πιο κοντινή βόμβα,
προτού αλλάξει η μέρα.

Στη θέα της πύρινης γλώσσας που υψώθηκε προσπαθώντας να γλύψει τα
άστρα, ο Κ. ένιωσε για πρώτη φορά να κατακλύζεται από το φως της
επίγνωσης. Αιτία του πάθους του δεν ήταν ποτέ ούτε ο πατέρας , ούτε η
μανά αλλά ούτε καν κι αυτή η ίδια η Μαρία του. Όχι, η μόνη αιτία ήταν
πάντα και μόνο το δέος που του προξενούσε η ισχύς του πυρός. Είχε
καταφέρει να αναβιώσει ένα κομμάτι της αθωότητας του τότε που του
αρκούσε να κάθεται να χαζεύει αποσβολωμένος τις φλόγες να κατάκαινε
κούτσουρα και δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο. Είχε καταφέρει να γίνει
και πάλι για λίγο παιδί... Απαλλαγμένος πλέον από το βάρος της
ανούσιας εκδίκησης και με μάτια πλημμυρισμένα με δάκρυα άφατης
χαράς, άρχισε να αναφωνεί:

«Συγχώρεσε με που σε είχα ξεχάσει τόσα χρόνια… είσαι τόσο όμορφη..
Κινείσαι, αλλάζεις συνεχεία κι όμως παραμένεις η ίδια.. Τώρα
καταλαβαίνω γιατί ο Δίας δεν ήθελε να σε μοιραστεί μαζί με τους
ανθρώπους. Πως μπορείς να είσαι τόσο αθώα και δυνατή ταυτόχρονα.. Η
μορφή σου, αυτό το θεσπέσιο κουκούλι ενέργειας , αιχμαλωτίζει τα
πάντα.. Δε θα επιτρέψω να σβήσεις ποτέ εσύ σύμβολο και όργανο της
κάθαρσης, ιερό αείζωο πυρ, χάρισε μου την ευτυχία γλυκιά μου
μάγισσα… θα σε δυναμώνω από τώρα και για πάντα, αρκεί να μη
σταματήσεις ποτέ να παίρνεις αυτές τις μορφές, αρκεί να μη σταματήσεις
ποτέ να μου χορεύεις...»

Σαν μαέστρος που διεύθυνε μια εκρηκτική ορχήστρα, ο Κ. έδινε το
ρυθμό της αλλόκοτης μουσικής του μυαλού του. Όταν πλέον
ολοκλήρωσε το έργο του, κάθισε συγκινημένος να απολαύσει το
υπερθέαμα της μόνης, παντοτινής, αληθινής του αγαπημένης. Της
φωτιάς..

ΤΟ ΑΝΩΘΙ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2008 ΚΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ (1ο βραβειο 1500 εβραίοι, 2ο 1000 εβραιοι, 3ο 500 εβραιοι, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΔΙΑΚΡΙΘΕΝΤΕΣ ΘΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ). ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΝΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΠΗΡΑ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΟ, ΚΟΙΝΩΣ le boul. ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ, ΟΧΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ- ΟΧΙ. ΟΥΤΕ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΧΑΜΕΡΠΟΥΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ «ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ», ΟΧΙ. ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΣΧΕΔΟΝ 9 ΓΚΑΣΤΡΩΜΕΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ, ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ» ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΟΡΙΣΜΑ. Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ.

ΥΓ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΓΩ ΤΙ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΣ.

170. Les Litanies de Satan

Ô toi, le plus savant et le plus beau des Anges,
Dieu trahi par le sort et privé de louanges,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Ô Prince de l'exil, à qui l'on a fait tort
Et qui, vaincu, toujours te redresses plus fort,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui sais tout, grand roi des choses souterraines,
Guérisseur familier des angoisses humaines,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui, même aux lépreux, aux parias maudits,
Enseignes par l'amour le goût du Paradis,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Ô toi qui de la Mort, ta vieille et forte amante,
Engendras l'Espérance, — une folle charmante!

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui fais au proscrit ce regard calme et haut
Qui damne tout un peuple autour d'un échafaud.

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui sais en quels coins des terres envieuses
Le Dieu jaloux cacha les pierres précieuses,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi dont l'oeil clair connaît les profonds arsenaux
Où dort enseveli le peuple des métaux,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi dont la large main cache les précipices
Au somnambule errant au bord des édifices,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui, magiquement, assouplis les vieux os
De l'ivrogne attardé foulé par les chevaux,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui, pour consoler l'homme frêle qui souffre,
Nous appris à mêler le salpêtre et le soufre,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui poses ta marque, ô complice subtil,
Sur le front du Crésus impitoyable et vil,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Toi qui mets dans les yeux et dans le coeur des filles
Le culte de la plaie et l'amour des guenilles,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Bâton des exilés, lampe des inventeurs,
Confesseur des pendus et des conspirateurs,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Père adoptif de ceux qu'en sa noire colère
Du paradis terrestre a chassés Dieu le Père,

Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!

Prière

Gloire et louange à toi, Satan, dans les hauteurs
Du Ciel, où tu régnas, et dans les profondeurs
De l'Enfer, où, vaincu, tu rêves en silence!
Fais que mon âme un jour, sous l'Arbre de Science,
Près de toi se repose, à l'heure où sur ton front
Comme un Temple nouveau ses rameaux s'épandront!

— Charles Baudelaire

169. ΓΑΜΑ_ΤΑ

ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΩΔΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ.. ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥ? ΦΑΕ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΚΙ ΑΛΛΑ. ΗΛΙΘΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΖΩΟ, ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΠΑΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ!! ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝΑ ΑΡΑΓΕ ΤΟΤΕ, Ε?? ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝΑ ΑΡΑΓΕ, ΜΟΥ ΛΕΕΕΣ???? ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ, ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΡΕΚΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ..

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΓΑΒΓΙΖΟΥΝ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗ ΘΕΙΑ ΦΩΤΙΣΗ ΝΑ ΕΜΦΥΣΗΣΕΙ ΛΙΓΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΥΦΙΟ ΚΡΑΝΙΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΠΟΥ ΚΑΝΩ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΩΡΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ? ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ Η ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΣΩΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΩΣΤΟΣΟ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΛΑΒΑΝ ΧΩΡΑ-ΠΟΥΘΕΝΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΞΙΕΣ. ΜΑΛΛΟΝ Ο, ΤΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΟ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ.

ΧΕΧΕ.. ΤΡΟΠΑΙΟ.. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ, ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΕΡΔΑΕΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ.

ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΙΣ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ +ΟΟ ΦΟΡΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΤΕΡΜΟΝΑ ΒΡΟΧΟ ΜΕΡΙΚΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΩΣ «ΖΩΗ».

ΩΩΩ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ, ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΑΚΟΜΗ ΚΑΘΑΡΑ..

ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΖΕΙ ΕΞΩ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ, ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ, ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΥΝΟΥΣ, ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ, ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΜΕ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΚΑΝΕ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ..

ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΜΠΑΙΝΟΥΝΕ ΟΛΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ-ΓΙΑΒΑΣ ΓΙΑΒΑΣ..

- ΤΟ ‘ΞΕΡΕΣ ΠΩΣ…?
- ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ?
- ΗΘΕΛΑ ΑΠΛΩΣ ΝΑ..
- ΡΕ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΡΙΕΡΑ ΛΕΩ ΕΓΩ!

ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΝΑΙ ΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΩ. Ε ΣΟΡΡΥ, ΚΛΑΝΩ ΕΝΝΟΟΥΣΑ.

ΔΕΝ ΠΕΡΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ Η ΡΟΥΦΙΑΝΑ Η ΩΡΑ.. C’MON.. C’MOOOOON!!

«ΛΑΕ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ…» ΜΠΑΑ.. «ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ..» ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΔΕ ΛΕΕΙ. «ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡ ΚΙΤΣ ΚΙΤΣ, ΠΡΟΒΑΤΑ, ΕΕΕΕΕΕ..» ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΩ? ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ ΜΗ ΧΕΣΩ? ΑΣΕ ΜΑΛάΚΑ ΤΑ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝΕ ΤΗ ΛΑΣΠΗ ΩΣ ΓΝΗΣΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΡΕΣΚΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΛΥΦΟΥΝ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΙΧΝΟΣ ΑΗΔΙΑΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΘΕ ΔΙΠΟΔΟΥ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙ. ΑΠΕΧΩ.

ΑΝΤΕ ΡΕ ΠΑΟΚΑΡΑ, ΧΑΝΤΜΠΟΛ? ΧΑΝΤΜΠΟΛ!

ΠΑΟΚ ΕΔΩ , ΠΑΟΚ ΕΚΕΙ
ΠΑΟΚ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΚΑΙ ΟΣΟ ΖΩ
ΘΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΛΑΟ

ΠΑΟΚ ΕΔΩ , ΠΑΟΚ ΕΚΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΖΩΗ
ΠΑΟΚ ΕΣΥ, ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓάΜΑ ΤΑ
ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ..

168. dalai lama

167. E.T. go home

ΚΑΤΗΦΕΙΑ ΣΦΙΞΙΜΟ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ.

ΑΜΑ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ)

ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. ΠΑΣ ΝΑ ΤΟ ΤΡΕΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ)

ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΜΙΑ ΛΑΚΚΟΥΒΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΣΚΑΤΟΝΕΡΑ, ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΘΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΝΙΓΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΕΠΙΠΛΕΟΥΣΕΣ ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΕΣ.

- Δon’t you have any selfrespect?
- No!! Unless you want me to. Do you want me to have selfrespect?

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΥΛΟΥΝ. ΟΥΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ. ΑΠΛΩΣ ΚΥΛΟΥΝ.

ΕΝΑ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΜΑΡΚΑΔΟΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ.

Μ’ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΩ. ΓΑΜΩΤΟ.. ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΤΟ MARBLE SOLITAIRE! ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΚΑΝΑΝ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟ?

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ..

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.» ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ Ο ΧΕΙΡΙΣΤΟΣ ΥΒΡΙΣΤΗΣ, ΤΟ ΦΥΓΟΠΟΝΟ ΓΛΟΙΩΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΑΦΡΙΛΑ- ΤΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ. ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΟ- ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ, ΤΙΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΧΡΕΩΜΕΝΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ.

ΓΕΜΑΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΣΚΟΤΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. ΣΕ ΟΛΑ ΝΑΙ. ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ… ΚΑΛΑ?

ΧΑΙΡΩ ΠΟΛΥ, ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ.

ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΑΚΙ? ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΟΥΝΟΥΠΑΚΙ, ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΙΕΙΣ ΤΟ ΑΙΜΑΤΑΚΙ? Α ΚΟΥΦΑΛΙΤΣΑ ΤΟ ‘ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΘΕΣ.. ΕΙΔΕΣ ΕΙΧΑ ΔΙΚΙΟ, ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΩ, ΟΛΑ!! ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΟΥ ΞΕΦΕΥΓΕΙ.. ΕΜΕΝΑΝΕ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΚΑΤΑ ΠΙΑΝΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ. ΑΜΕ. ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΥΓΕΣ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ YOU MAY CALL ME ΛΟΡΔ ΟΦ ΔΕ ΦΛάΙΣ. ICH LIEBE MEIN FLEISCH. SHE LIVES IN A FUCKIN’ CASTLE PRETENDING TO BE A CUTE BRIDE BUT BEWARE: ΕΙΝΑΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΣΕ ΛΕΩ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΩΣ ΜΟΧΘΗΡΟ SUCCUBUS ΚΑΙ ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΥΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΞΕΩΝ ΜΟΥ. ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΠΕΤΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΕΙΧΗΝΩΝ ΑΡΜΕΓΕΙ ΤΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ SPRAYING THE ENTIRE LAND WITH MY ACCUMULATED SACRED DNA. ΚΛΩΝΟΙ ΜΟΥ, ΘΛΙΒΕΡΑ ΚΑΚΕΚΤΥΠΑ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΔΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΤΣΙ ΡΙΖΩΜΕΝΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΕΥΩ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΨΕΛΝΩ ΥΜΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ-

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ ΑΣΤΟΔΙΑΛΟ..

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑAΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑAΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑAΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑΑ
ΑΑΑΑ
ΑAΑ
ΑΑ
A
ΨΟΥ.
bless you!
ΑΣΤΟΔΙΑΟΛΟ.

166. trixes

ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΩΜΑ. ΠΟΣΟ ΜΕ ΕΧΟΥΝΕ ΚΟΥΡΑΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΔΥΑΔΙΚΟΤΗΤΕΣ.. ΟΣΟ ΑΠΟΡΡΟΦΩΜΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΓΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΕΙΝΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΒΑΝΤΙΣΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝάΧΑ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΔΡΟΜΟΥ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ (ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ?) ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.
ΣΤΟΧΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΣ ΕΧΩ ΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ. ΞΕΡΕΙΣ ΜΩΡΕ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ.. “ΑΝΕΦΙΚΤΟ”. ΜΗ ΜΟΥ ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΘΥΜΗΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΚΑΤΙ beyond, ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ «ΜΟΙΡΑ» Σ’ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ.. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΣΟΥ, ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΣΤΙΜΟΥΣ ΧΥΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΚΡΙΝΟΥΝ, ΠΑΡΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΟΥ, ΤΙΠΟΤΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΘΑ ΦΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ, ΜΟΝΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΘΑ ΚΟΨΩ ΑΦΟΥ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ, ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΠΟΤΙΣΩ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.. ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΝΕΚΡΑ.

165. ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΡΩΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

- Ω ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΔΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΜΟΝΟΤΟΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ?
- ΩΠΑ ΩΠΑ, ΑΡΑΞΕ ΜΕΓΑΛΕ, ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΞΕΠΗΔΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΛΕΜΕΝΟ ΣΟΥ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΔΗΛΩΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΚΡΑΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΟΥΣ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑΣ ΣΟΥ. ΑΓΩΝΙάΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΙ? ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ? ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΛΙΓΑΚΙ..
- I’M SINGING IN THE TOXIC RAIN. JUST SINGING IN THE TOXIC RAIN.. I WANNA BUILD A SNOOOOOOOOOOOOOOWMAN DURING THIS (skatting)FU-CKIN’ NU-CLE-AR WIN-TER

ΟΤΑΝ ΜΑΖΕΥΩ ΤΙΣ ΤΡΙΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΝΩ ΕΤΣΙ ΝΑ, ΕΝΑ ΜΠΑΛΑΚΙ, ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΑΓΚΩΣΩ.

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ..

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΑΝΑΓΚΗ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. «ΝΕΑ» ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.. «ΝΕΑ» ΑΠΟΓΝΩΣΗ.. «ΙΔΙΑ» ΑΝΑΓΚΗ..

ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΕΝΑΝ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ ΦΟΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΠΟΤΕΝΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ «ΔΗΘΕΝ» - Ε Σ’ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΕΡΑ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΩ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΘΕΝΟΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΞΩ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΩ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΛΟΓΟ ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝ: ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΑ ΝΙΩΣΩ ΑΠΛΩΣ ΓΑΜάΤΑ..

ΕΡΓΑΣΙΑ definition: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΦΡΕΣΚΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΝΤΙΚΙΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΨΟΥΝ ΜΕ ΓΗΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΚΡΙΖΟ. ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑ ΑΣΤΡΑ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ. xexexexexexexexe

Malakies.. ta panta einai malakies.. gamhmenoi symvivasmoi.. ki egw kapou sth mesh na prospa8w na ta prolavw ola, na ta dior8wsw ola, na exw thn pita olakerh kai to skatoskylo xortato.. na apofeugw to fws kai na mplekomai se mia gamhmenh epanalhψh.. Molis ekdhlwnw thn apex8eia mou gia ton rou ths zwhs mou, automata sxedon parousiazontai oi «dyskolies ». einai h syneidhtopoihsh ths 8nhtothtas kai h gamhmenh epiklhsh ths pou dikaiologei ta panta, ka8e eidous egklhma alla kai adynamia..

De 8elw na milhsw 3ana gia 8anato, de 8elw na skeftomai ahdies, de 8elw na zhtaw voh8eia. To mono pou xreiazomai einai na xalarwsw tous wmous mou. An papsw na xamogelw se parakalw mhn anhsyxhseis, mhn troma3eis twra pou 8a eimai pio asxhmos apo pote. Einai o monos tropos na fygei h skonh.

Eimai edw, xwmenos ston mylo twn syneidhsewn pou onomazetai (ag)ellada.

ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΩΣΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ. ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΑΙ. ΑΠΛΩΣ ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ.

164. ΛΑΘΡΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΔΙΧΩΣ ΕΓΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΟΥΡΕΣ, ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΒΑΡΕΤΑ, ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΟΜΟΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΝΟΙΞΩ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΚΡΕΒΑΤΟ 87 ΧΡΟΝΩΝ. Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΑΣΙΑΚΟ ΑΛΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΙΔΙΑ. ΓΑΜΗΣΑ ΕΦΑΓΑ ΗΠΙΑ ΑΔΙΚΗΣΑ ΠΛΟΥΤΙΣΑ. ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΩΡΑ.. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΗΣΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.. ΑΑΑ...

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ‘ΓΩ ΚΑΙ ‘ΓΩ ΚΑΙ ‘ΓΩ ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΠ’ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

ΜΕΧΡΙ ΤΑ 20 ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ. ΜΕΧΡΙ ΤΑ 25 ΕΚΕΙΝΑ. ΜΕΧΡΙ ΤΑ 30 ΤΑ ΑΛΛΑ. ΑΠΟ ΤΑ 30 ΜΕΧΡΙ ΤΑ 40 ΤΑ «ΕΤΣΙ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ 40 ΕΩΣ ΤΑ 50 ΤΑ «ΑΛΛΙΩΣ» ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ 50 ΜΕΧΡΙ ΤΑ 68 ΤΑ «ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ». ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΜΕ ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΑΣ ΤΗΝ EXΩ ΑΦΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ 68+.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ (ΠΟΙΟΣ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ?) ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΝΕΚΡΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΠΑΥΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ «ΚΟΣΜΟΣ» ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΠΡΟΣΟΧΗ(!): ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ «ΟΛΟΥ» ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤήΡΗΣήΣ ΤΟΥ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ Η ΟΥΣΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΟΧΗ. ( ΕΤΣΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ).

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΚΟΣΜΕ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΑΣΠΛΑΧΝΟΣ ΚΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.. ΩΩΩΩ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΠΩΣ ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΤΑΩ ΘΑ ΜΕ ΠΑΤΑΝΕ??? ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ!!! ΑΚΟΥΤΕ ΡΕ??? ΓΑΜΩ ΤΟ ΘΕΟ ΣΑΣ, ΣΤΑ ΔΙΑΛΑ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΡΕ, ΟΛΟΙ!!! Όλοι… {[(ΜΠΟΥΧΟΥΧΟΥ, tears fall from the sky)]}

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΝΗΜΗ SCREENSHOTS TOY ΕΑΥΤΟY ΜΟΥ, ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ, ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ, ΠΩΣ ΕΔΡΑΣΑ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ- ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΗΜΟΥΝΗΜΟΥΝΗΜΟΥΝΗΜΟΥΝΗΜΟΥΝ. ΚΑΤΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΕΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΗΝ.

ντανς avec μουά

Killing Joke - Requiem

163. kyriakh konth eorth

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΠ’ΟΛΑ.. ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΧΑΜΠΑΡΙ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΩ.. mperdeuomai akomh kai twra meta apo toses wres..

ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΑ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΧΘΕΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΕΣ ΚΟΓΧΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΟΥ. Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΩΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΕΙΣΑΙ.

ΖΩ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ. Η ΛΗΘΗ ΤΗΣ ΕΞΑΓΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ ΔΕ ΔΙΑΡΚΕΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ ΚΙ ΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΝ ΜΟΥ.

ΚΑΒΑΛΑ ΣΤ’ ΑΛΟΓΟ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΓΕΜΑΤΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ.. ΣΕ ΕΝΑ ΨΩΡΙΑΡΙΚΟ ΠΟΝΥ, ΠΟΥ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΨΟΦΗΣΕΙ, ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΩ ΑΠΟΡΡΟΦΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΟΥ ΜΑΛΑΚΑ.

162. ΧΑΜΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΙΘΗΚΟΣ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΟΘΟΝΗ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Η ΓΑΜΗΜΕΝΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΘΛΙΨΗ, ΣΑΠΙΛΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ.. ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ, ΟΤΑΝ ΣΤΟ MEATSPACE ΞΕΧΝΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΡΧΙΔΙ.. ΕΔΩ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ ΑΤΡΩΤΟΣ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΜΙΖΕΡΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΖΩ..

ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΜΠΟΜΠΙΝΑ ΜΕ DVD TO ΚΑΠΑΚΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ. ΤΡΩΣ Η ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ CORN FLAKES ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΠΙΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΕΙ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΜΥΘΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ ΜΟΥΧΛΑΣ.

- ΕΕΕΕΛΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟΟΟΟΟΟΟΟ…
- ΦΟΒΑΜΑΙ.
- ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΑ ΤΣΑΡΛΙ..
- ΜΑ..
- ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΑ… ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΑ...

ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ: ΝΤΟΥΖΑΚΙ, ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΡΩΙΝΟ, ΜΙΑ ΑΣΠΙΡΙΝΗ, RED BULL ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΖΕΤ.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΦΩΣ, ΧΤΥΠΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ!! ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, PLZ..!!

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ, ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΔΥΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟ. ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ, ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΔΛΔ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΛΕΩ, ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΙΝΑΙ» ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΡΙΖΩ ΕΓΩ. ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ Μ’ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΕΧΩ ΑΠΛΩΣ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ.

ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΡΕ ΚΟΡΑΚΙ!!

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟ ΛΙΘΟ ΕΒΑΛΛΕΣ! ΩΩΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΑ ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑ?

ΣΚΑΣΕ ΔΕΚΟΧΤΟΥΡΑ!! ΠΟΥΡΟΥ ΠΟΥΡΟΥ ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΑ.. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΜΕ ΩΘΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΩ urban hunter-

161. die Eier von Satan

Eine halbe Tasse Staubzucker
Ein Viertel Teelöffel Salz
Eine Messerspitze türkisches Haschisch
Ein halbes Pfund Butter
Ein Teelöffel Vanillenzucker
Ein halbes Pfund Mehl
Einhundertfünfzig Gramm gemahlene Nüsse
Ein wenig extra Staubzucker
... und keine Eier




In eine Schüssel geben
Butter einrühren
Gemahlene Nüsse zugeben und
Den Teig verkneten

Augenballgroße Stücke vom Teig formen
I'm Staubzucker wälzen und
Sagt die Zauberwörter
Simsalbimbamba Saladu Saladim

Auf ein gefettetes Backblech legen und
Bei zweihundert Grad für fünfzehn Minuten backen und
KEINE EIER

Bei zweihundert Grad für fünfzehn Minuten backen und
Keine Eier...

160. Ο ΥΠΕΡΠΙΕΣΤΙΚΟΥΛΗΣ

ΜΕ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΗΜΙΤΟΝΟ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΝΗΜΙΤΟΝΟ.. ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΦΑΣΗΣ, ΕΣΤΩ ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ.

ΤΟ ΠΙΘΗΚΟΑΡΟΥΡΙ, ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ, ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ, ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΑ ΑΦΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΒΡΙΣΚΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ. ΜΟΝΟ ΝΟΗΜΑ Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΦΘΕΙΡΟΥΣΑΣ ΣΗΠΤΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗΣ ΜΟΥ, ΜΕ ΕΝΑ ATTITUDE ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΣΕ ΕΚΕΙΝΗ.. ΚΑΠΟΤΕ..

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.. ΣΕ ΛΕΩ ΤΟΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ ΤΩΝ ΚΡΑΥΓΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΘΩΣ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΣΚΡΟΥΟΥΝ ΣΤΑ ΤΟΙΧΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΛΕΟΝ ΚΟΥΦΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

ΥΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΜΙΖΕΡΙΑΣ ΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ..

ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ, ΠΟΛΥ ΦΩΣ ΕΧΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ.. ω γλυκιά άνοιξη που είσαι η πιο χαρούμενη εποχή ΒΡΕΞΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ, ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ ΕΣΤΩ- ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ, ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ..

159. tuned ape

ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΕΚΦΕΡΩ ΓΝΩΜΗ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΚΑΠΟΤΕ ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ LIFETIME (ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΙ Η ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΣΑΡΑΝΤΗ) ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ DASEIN, ΠΡΟΒΑΙΝΩ ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΚΕΥΑΣΩ ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΚΟ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΟΥ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ..

ΑΠΟ ΜΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ.

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΜΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΑΝΑΓΩΓΗ ΑΙΤΙΩΝ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ, ΤΗ ΜΙΑ, ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

‘Η ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΔΙΟΤΙ-

-ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΝΤΑΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΡάΜΕΤΡΟί ΤΟΥ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. ΩΩΩ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΣΕ ΠΟΣΕΣ ΓΚΑΦΕΣ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ EXEIΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.. ΤΙΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΝΕΦΙΑΖΟΥΝΕ ΤΟ ΝΟΥ ΤΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ..

ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟ: ΚΑΝΟΝΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΚΙ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟ ΑΛΛΟΤΡΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΑ ΕΤΣΙ, ΠΙΟ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΑ ΔΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ?

ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΕΤΥΧΕ. ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕ. ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΨΗ, ΚΡΥΩΝΩ ΑΛΛΑ.. ΑΛΛά! ΩΣΤΟΣΟ ΟΣΟ ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ «ΓΝΩΣΗ» ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ «ΤΥΧΗ» ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜίΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ.. ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΨΑΧΝΩ ΣΤΟ ΑΧΑΝΕΣ ΤΙΠΟΤΑ? ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ «ΘΕΟ»?

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ. ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΩ- ΑΚΟΜΑ.

ΙΣΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ, ΤΟ ΚΕΝΟ ΩΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΩΣΤΟΣΟ, ΩΣ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΜΟ ΑΠΟΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΟΤΑΝ ΑΥΝΑΝΙΖΟΜΑΙ. ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΩΣ ΤΟΝ ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΛΥΣΥΜΠΑΝΤΑ, immense, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΔΙΑΒΑΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΙΜΟ. ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ. ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ Ο ΚΥΚΛΟΣ. ΑΡΙΘΜΟΣ- ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΓΑΜΟΜΗΔΕΝ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ 1-0,999.. .

ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΙ ΕΓΩ Η ΥΛΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ. ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΑΠΟΤΕΛΩ ΤΗ ΜΟΝΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΩΔΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΟΥΚΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΙΣΩΣ "ΕΔΩ" ΝΑ ΜΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ.. ΒΙΑΖΟΜΑΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ.

158. rosegarden funeral of sores

Virgin Mary was tired
So tired
Tired of listening to gossip
Gossip and complaints

They came from next door

And a bewildered stream of chatter
From all sorts of
All sorts of
Untidy whores

Came from next door
Came from next door




But some men are chosen from the rest
But their disappointment runs with their guests
Never would be invited to the funeral rosegarden

But their choice don't seem to matter
They got swollen breasts and lips that putter
And their choice of matter and their scream of chatter
Is just a little parasitic scream of whores
Screaming whores
In the rosegarden funeral of sores

Virgin Mary was tired
So tired of listening to gossip
Gossip and complaints

In the
In the
Rosegarden
Rosegarden funeral of sores