171. ΒΛΑΒΗ

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΑ, ΠΩΣ ΑΜΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΘΑ ΔΩ ΕΝΑ ΚΟΡΜΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ, ΜΕ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΦΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ. ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΡΦΩΣΕΙ - ΕΤΣΙ... ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ, ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΓΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΕΟΥΣΑ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ, ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ..

ΕΛΠΙΔΑ, ΣΑΠΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΕΙΣ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΞΕΡΙΖΩΣΩ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ?

ΜΑΛάΚΑ, ΕΠΗΡΜΕΝΕ ΒΛΑΧΟ- ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΑΝΟΗΤΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΤΑ ΖΕΙΣ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΡΑΒΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΥ demec ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΩ ΗΡΕΜΑ ΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΥΠΟΥΛΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΚΑΘΩΣ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΥΘΙΖΕΙ ΣΕ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ ΤΟ ΔΡΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΞΗΣ.

ΜΟΝΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΓΩ. ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ. ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΤΑ ΦΟΡΤΩΘΩ ΟΛΑ, ΙΣΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ! ΛΥΓΙΖΟΝΤΑΣ ΥΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΩΝ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΘΑ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΚΝΗΡΙΑ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΙΑ.. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ: ΘΑ ΕΧΩ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΗ ΒΑΣΑΝΟ ΕΝΟΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΥ ΛΑΘΟΥΣ.

ΓΙΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙ ΔΕΝ ΠΙΝΕΙΣ ΤΟ ΓΑΛΑ ΣΟΥ? ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ?

ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΝΟΧή ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ. ΟΛΕΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΕΥΤΥΧΩΣ.

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ ΕΣΒΗΣΕ ΑΛΛΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ. ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ- ΥΠΑΡΧΕΙΣ, Ω ΠΤΩΜΑ, ΓΙά OXI? ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΕΠΩΜΙΣΤΩ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ, ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΜΙΑ ΓΕΛΟΙΑ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ΚΙ ΑΠΟΨΕ.