195. omorashi

ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΡΧΕΣΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ, ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΕΙΣ ΜΑΖΕΨΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΕΝΟ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΙΟ ΛΕΥΚΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΠΙΝΩ ΒΟΤΚΑ ΜΕ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΒΥΖΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ. ΚΙ ΕΓΩ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΕΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΟΥ.

Λαλλαλαλαλαλαλλααλα δε χιονίζει. Κι αισθάνομαι μια ανάγκη να οδηγήσω τον κόσμο στον όλεθρο λαλαλααλαλλαλαλαλαλαλα δύσκολα θα λασπωθώ πλέον. Κι εκείνη τη στιγμή που νόμιζες πως τα πάντα έχουν τελειώσει, κοιτάς ψηλά στον ουρανό για ένα σημάδι και το περιστέρι σε κουτσουλά στο μάτι. Τύχη? Ατυχία? Μοιραίο? Σύμπτωση? Λαλαλαλαλαλαλαλαλλαλαλα μου ζητάς να σου μιλήσω για το αύριο αφού το χθες με το σήμερα μοιάζουν εκνευριστικά διασυνδεδεμένα αλλά εγώ σε εκλιπαρώ να μαστιγώσεις τη γλώσσα μου επειδή δε σε έχω πείσει ( μιας και δεν έχω πεισθεί ) πως η ψευδαίσθηση του γραμμικού χρόνου αποτελεί απλώς μία εγωιστική αυταπάτη. Λαλαλαλαλαλαλαλλαλαλαλαλαλα..