263.

ΚΕΡΔΗ, ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΓΡΑΜΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ..

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ «ΕΝΑ», ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ, ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΔΕΙΧΝΩ ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ, ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΣΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ/ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΝΑ ΘΟΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΟΥ.

ΕΙΤΕ ΚΟΙΤΑΖΩ ΑΣΤΕΡΙΑ ΕΙΤΕ ΞΕΡΑΤΑ, ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ.

ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ, ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ Η ΜΟΡΦΗ Η ΙΔΙΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ ΔΙΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΟΙΒΑΔΑ. Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΕΑΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΚΝΗΡΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΚΤΟΥ ΠΙΘΗΚΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΦΥΡΙΖΕΙ, ΑΜΟΛΑΕΙ ΙΔΕΕΣ.. Ε, ΚΑΙ???

..ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΡΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΤΟΣ ΕΙΜΑΙ.
..ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΩ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ ΜΟΥ.
..ΚΙ ΟΤΑΝ ΨΑΧΝΩ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ «ΕΙΝΑΙ» ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ, ΔΙΑΠΡΑΤΤΩ ΥΨΙΣΤΗ ΥΒΡΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΡΑΣΗΣ.

Η ΠΙΟ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΤΛ. ΤΑ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ «ΓΙΑΤΙ» ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑΣ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΑΡΧΗ, ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΟΝΟΗΜΑ.

ΑΦΟΥ ΤΟ ΛΑΔΙ ΣΤΟ ΚΑΝΤΗΛΑΚΙ ΣΩΝΕΤΑΙ ΡΕΕ ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Along the shore the cloud waves break,

The twin suns sink behind the lake,

The shadows lengthen

In Carcosa.

Strange is the night where black stars rise,

And strange moons circle through the skies,

But stranger still is

Lost Carcosa.

Songs that the Hyades shall sing,

Where flap the tatters of the King,

Must die unheard in

Dim Carcosa.

Song of my soul, my voice is dead,

Die thou, unsung, as tears unshed

Shall dry and die in

Lost Carcosa.

—"Cassilda's Song" in The King in Yellow Act 1, Scene 2