ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ. ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΦΟΒΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΑΚΡΑΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ ‘Η/ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΑΣ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ.
ΚΛΕΙΝΩ ΞΥΠΝΙΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΩ ΑΠΟ ΟΣΑ ΒΛΕΠΩ.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΨΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΖΩΟ. ΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠόΤΕ ΣΥΝΕΒΗ ΕΤΟΥΤΗ Η ΦΡΙΚΤΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΛΩΒΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΤΗ ΓΗ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ. ΦΡΟΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ, ΥΠΟΤΥΠΩΔΟΥΣ ΕΣΤΩ, ΛΟΓΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΩΝ ΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΠΛΑΝώΝ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ HOMO SAPIENS. ΠΛΑΝΕΣ-ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΘΑΔΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΕΞΟΔΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΙΑ ΠΛΑΝΗ, ΜΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΟΥΓΚ? ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΓΑΜΩΤΟ.
ΟΝΕΙΡΑ.
ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ, ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ, ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΑ ΗΛΙΘΙΟ ΚΟΣΜΟ.
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ, ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ? ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
ΑΝ ΟΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΝΟΝΑ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΝΟΩ. ΟΜΩΣ Η ΑΓΝΟΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΑΝΟΝΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΩ ΩΣΤΟΣΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΗΣΩ ΠΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ. ΠΡΟΧΩΡΩ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ, ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ. ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ.
ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗΣ ΣΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΥΛΗΣ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ.. «ΠΝΕΥΜΑ».
ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΛΩΒΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΑΤΑΙΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΕΠΙΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΠΟΝΗΣ, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΩΣΤΟΣΟ, ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΣΑΘΡΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.
ΚΛΕΙΝΩ ΞΥΠΝΙΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΩ ΑΠΟ ΟΣΑ ΒΛΕΠΩ.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΨΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΖΩΟ. ΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠόΤΕ ΣΥΝΕΒΗ ΕΤΟΥΤΗ Η ΦΡΙΚΤΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΛΩΒΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΤΗ ΓΗ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ. ΦΡΟΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ, ΥΠΟΤΥΠΩΔΟΥΣ ΕΣΤΩ, ΛΟΓΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΩΝ ΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΠΛΑΝώΝ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ HOMO SAPIENS. ΠΛΑΝΕΣ-ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΘΑΔΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΕΞΟΔΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΙΑ ΠΛΑΝΗ, ΜΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΟΥΓΚ? ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΓΑΜΩΤΟ.
ΟΝΕΙΡΑ.
ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ, ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ, ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΑ ΗΛΙΘΙΟ ΚΟΣΜΟ.
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ, ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ? ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
ΑΝ ΟΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΝΟΝΑ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΝΟΩ. ΟΜΩΣ Η ΑΓΝΟΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΑΝΟΝΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΩ ΩΣΤΟΣΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΗΣΩ ΠΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ. ΠΡΟΧΩΡΩ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ, ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ. ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ.
ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗΣ ΣΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΥΛΗΣ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ.. «ΠΝΕΥΜΑ».
ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΛΩΒΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΑΤΑΙΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΕΠΙΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΠΟΝΗΣ, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΩΣΤΟΣΟ, ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΣΑΘΡΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.
No comments:
Post a Comment