ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΕΝΟ, Η ΕΠΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΛΑΝΗ ΟΠΩΣ ΤΟΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
ΤΑ PANDA ΟΛΑ ΣΥΓΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΙ ΟΜΩΣ, ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΟΑΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ.
ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΕΙΣ?
- ΕΔΩ ΕΔΩ!!
- ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ.
Tortoise - Galapagos
Tortoise - Galapagos
ΚΑΠΟΤΕ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.
ΠΟΙΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΔΕΝΤΡΟ, ΤΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΩΡΑ?
ΕΓΩ ΩΣ ΕΙΔΟΣ.
ΩΣ ΚΡΕΑΣ ΠΟΥ ΨΟΦΑ.
ΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ.
ΩΣ ΚΡΙΚΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΑΙΤΩΝ ΚΙ ΑΙΤΙΑΤΩΝ.
ΠΟΤέ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΟ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ.
ΕΓΩ ΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
ΩΣ ΨΥΧΗ.
ΩΣ ΠΝΕΥΜΑ.
ΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ.
ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ. ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣ ΑΤΟΠΟ ΑΠΑΓΩΓΗ ΦΘΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙΣ.
(φωνούλες στο κεφάλι) ΠΟύ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙΣ ΠΟύ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙΣ???
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣ.
Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ. ME ΣΦΙΓΓΕΙ, ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΝΙΞΕΙ.
(φωνούλες στο κεφάλι) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΚΟΠόΣ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΚΟΠΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ???
2 comments:
σκοπος δεν υπαρχει ουτως η αλλως.
υπαρχει ομως αυτη η γλυκια ηδονη για γνωση/ανακαλυψη.μαζι μ'ενα σφυριγμα μελωδικου 'σκοπου'.
ο νιτσε θα την ελεγε θεληση για δυναμη,ενας εξελικτικος ή βιολογος ταση για διευρηνση του γνωστικου πεδιου με σκοπο την αυτοσυντηρηση, ενας νεοπλατωνιστης γνωση με σκοπο το να φτασεις τις Ιδεες,ενας γνωστικιστης με σκοπο το θεϊκο κ.ο.κ.
για μενα σκοπος ειναι το μεσο, το ταξιδι αυτο καθ'αυτο.
το παιχνιδι, ο πειραματισμος.
ο προορισμος ειναι ετσι κι αλλιως απροσπελαστος.
μην γελιεσαι, η ελλειψη σκοπου ειναι αυτο που δινει ενεργεια κ δυναμη στον πειρατη που δεν ψαχνει λιμανι. ο σκοπος με την εννοια του τελεολογικου, δινει παντα επαναπαυση. στρογκυλοκαθισμα στην ανετη πολυθρονα της απολυτης αληθειας.
γι αυτο, κ μονο το ανθρωπινο μυαλο δημιουργει σκοπους (και σκοπιές- κακη ωρα).
υ.γ.ακομα και κενο να υπαρχει δεν σημαινει πως αυτο δεν γεμιζει με υλη κ ενεργεια κατω απτην παρακολουθηση μου κ την επιρροη των αισθησεων μου σ'αυτο.
εναλλακτικος τιτλος:
χωρις να παιζω age of empires κτλ μου χει μεινει η εικονα απ αυτα τα παιχνιδια οπου ειναι ο ανθρωπος, γυρω του ολα ειναι 'φανερα', ειναι η πραγματικοτητα του κ εξω απ'αυτην ειναι μαυρο. το αγνωστο, το τιποτα. αλλα οσο προχωραει(τουτεστιν- αισθανεται, σκεφτεται, αντιλαμβανεται γενικα) αυτο το μαυρο αναδυεται στο 'φαινεσθαι' κ γινεται κ αυτο η πραγματικοτητα του. ξερει ομως πως εξω απ αυτην υπαρχει κ αλλο κ οχυρενεται κ ετοιμαζεται για νεες εξορμησεις.
επειδη ποτε δεν το χα με τα παιχνιδια στο πισι, η ζωη προσφερεται γι αυτο.
το προβλημα που βλεπω σ αυτο ειναι σε δυο περιπτωσεις. η μια ειναι, οι εξορμησεις αυτες της ανακαλυψης να χουν ελπιδα, σκοπο την Αληθεια, με την εννοια της Αρχης(Α-ληθη). αρα κ του τελους, αρα και του νοηματος.
η δευτερη ειναι αυτη του παθητικου μηδενισμου. η κατασταση δηλαδη που καθεται ο ανθρωπος ως ερμαιο της ματαιοτητας και λεει δεν θα εξορμησω επειδη δεν θα υπαρχει καποιο νοημα. και καταληγει να ηδονιζεται κ να παιζει μονο ως θεατης, να αντλει ευχαριστηση μονο απτην καθε ειδους ηδονοβλεψια χωρις να χει την δυναμη και την ενεργεια να δημιουργησει κ να δωσει μορφη στα ex nihilo προσωπικα του νοηματα.
αυτα τα δυο ειδη ατομων θα τα σκοτωσω καποτε γιατι συνηθιζουν να μου χαλανε τα παιχνιδια.
δε συμφωνεις?
Post a Comment