ΑΠΟΡΗΜΕΝΟΣ ΧΑΖΕΥΩ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΟΜΩΣ ΠΑΛΙ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΦΑΩ ΣΩΣΤΑ.
ΟΣΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΩ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΑΡΦΙΖΟΜΟΥΝ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΘΙΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.
ΜΟΝΟΣ.
ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΟΣ ΝΟΗΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ. Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ.
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ? ΣΚΑΣΕ.
ΘΕΛΕΙΣ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΞΕΙΣ? ΒΟΥΛΩΣΤΟ.
ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΨΕΜΑ.
ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΙΣ.
ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΜΗΠΩΣ?
Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ?
Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΩΡΑ.
ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ?
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ? ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΗ.
ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΕΚΦΕΡΩ ΓΝΩΜΗ ΔΙΟΤΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ.
ΤΩΡΑ, ΤΙ ΔΥΝΑΜΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ ΩΣ ΘΝΗΤΟ ΟΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ- ΙΣΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ.
ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ:
ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ- «ΘΝΗΤΟ ΟΝ». ΛΕΣ ΚΙ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΑΘΑΝΑΤΟ ΟΝ». Ή ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΓΙΚΟΣ. (ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕ ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΛΟΓΙΚΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕ ΛΕΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΙΚΟΣ). ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΑ ΘΑ ΟΦΕΙΛΑ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΩ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ΚΟΜΜΕΝΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑΣ ΔΙΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΙΩΠΗΡΑ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΕ ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ ΚΙ ΕΝΟΣ ΜΗ ΘΝΗΤΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΕΙΚΑΣΙΕΣ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ.
7 comments:
"ΤΩΡΑ, ΤΙ ΔΥΝΑΜΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ ΩΣ ΘΝΗΤΟ ΟΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ- ΙΣΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ"
Μα τον θάνατο βέβαια, τι άλλο;
Τις τελευταίες νύχτες, μου συμβαίνει κάτι περίεργο. Εκεί στο μεταίχμιο του ύπνου, εκτός των άλλων, τη στιγμή ακριβώς που μπαίνω στο στάδιο του ύπνου, νιώθω ότι πεθαίνω. Για μια στιγμή λοιπόν, νιώθω τον πανικό του θανατου, νιωθω ότι κολυμπάω μέσα στο κενό του, νιώθω τη θλίψη του. Είναι πολύ περίεργη αίσθηση, δε ξερω αν είναι μνήμη του θανάτου ή προσέγγιση του. Και όλα αυτά συμπυκνωμένα σε μια στιγμή. Και μετά έρχονται τα όνειρα.
Κατι πρέπει να συμβαίνει και με τα πυρά το τελευταίο τριήμερο, μιας και ανέφερες ότι έχεις πυρετο. Μιλούσα πριν με δυο φίλους και έχουν και αυτοί κάτι περίεργα φουντώματα, όπως και γω. Νιώθω ξαφνικά κύματα θερμότητας να ανεβαίνουν από τα πόδια μου στο κεφάλι μου και αρχίζω να ιδρώνω. Κάτι γίνεται. Δεν ξέρω τι αλλά κάτι γίνεται.
Ο ύπνος ειναι ενας μικρος θανατος ή/και ο θάνατος ειναι ο μεγάλος ύπνος, όπως αρέσκεται κανείς το βλέπει, δεν εχει σημασία.
Αν θες τη γνώμη μου, προσέγγιση θανάτου δεν ειναι διοτι ως ζωντανο πλάσμα δεν μπορεις να εχεις γνωση του θανατου, μονο οι νεκροι θα μπορουσαν να μας πουν κατι- επισης ατοπο.
Ανάμνηση? Αιώνια επιστροφή? Ολότητα του είναι και του μη είναι?
ταὐτὸ τ' ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ (τὸ) ἐγρηγορὸς καὶ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.
=
Το ίδιο πράγμα υπάρχει σε μας, το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νέο και το γερασμένο· γιατί αυτά μεταβάλλονται σ' εκείνα και, αντίθετα, εκείνα μεταβάλλονται σ' αυτά.
Ίσως.
Το θέμα ειναι ομως πως πριν καταλήξει κάποιος σε ενα συμπέρασμα, πρέπει πρώτα να εχει καταλήξει στην ορθή μέθοδο εξαγωγής του συμπεράσματος.
Διότι συνήθως αυτό συμβαίνει- προτρέχουμε παρακινούμενοι από τους ευσεβείς μας πόθους και τη μεταφυσική μας άγνοια και προσπερνάμε το προφανές.
Το γεγονος ότι κάτι γίνεται (πέρα από τα στενα όρια της ανθρωπινης αντίληψης) εμφανίζεται κάθε στιγμή νυχτα μερα, παντού. Ζωή και θάνατος το ίδιο μυστηριο.
Το πιθανότερο ωστόσο είναι πως η ελαφριά ίωση που σέρνεται σε συνδυασμό με τη γενικοτερη κατήφεια και μιζέρια που επικρατεί να ενέτειναν τις "μαύρες" σκέψεις σου που γίνονται στα "μαύρα" μεσάνυχτα.
Μα δεν υπάρχουν σκέψεις τη στιγμή εκείνη. Βρίσκομαι σε απόλυτα παθητική κατάσταση και δέχομαι έναν ακουστικό κυρίως καταιγισμό αυτής της μιζέριας που αιωρείται. Φωνές. Πολλές φωνές. Μπερδεμένες. Ουρλιαχτά απόγνωσης, έξω απο μένα όμως. Και η αίσθηση ότι βρίσκομαι μέσα σε μια θάλασσα κενού σκότους, όπου κολυμπάνε γύρω μου χιλιάδες ψυχές (;). Και γω να παρατηρώ αδρανής, να κοιτάω χωρίς να βλέπω όμως. Χωρίς να φοβάμαι. Και ακριβώς τη στιγμή που μπαίνω στον ύπνο, νιώθω τον πανικό του θανάτου. Και μετά ηρεμία. Ελπίζω να τα γλυτώσω τα μουρλόχαπα...
Χαίρω πολύ ότι κάτι γίνεται συνεχώς. Λέω συγκεκριμένα για το τελευταίο τριήμερο. Σα να γίνεται μια αναδιάρθρωση του πύρινου στοιχείου μέσα μας. Εντονα όμως.
Ω ανώνυμε τι είναι αυτα που λες..
Μη βιαζεσαι.
θα ήθελα πολλά να πώ για τον τροπο που εκλαμβανω την ευαισθησια στις πολλαπλες πραγματικοτητες που μας περιτριγυριζουν και τα αλματα της αντιληψης αναμεσα σε αυτες, ομως η ημιμαθεια μου δε μου επιτρεπει να προβώ σε κατι περισσοτερο απο θλιβερες υποθεσεις.
Προς το παρον αρκουμαι σε αυτο
http://youtu.be/_4UttfvF7Nk
Το θέμα βεβαίως είναι ένα.
Μόνος δεν είσαι μέσα στη θλίψη, αυτό είναι σίγουρο. ΄Ενα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων τη βιώνουν αυτή τη στιγμή. Δεν το λέω για παρηγοριά. Απλώς, νομίζω ότι είναι μια μορφή θανάτου και η θλίψη και ξέρω καλά ότι αυτό που σου περιέγραψα παραπάνω ότι βιώνω είναι η σύνδεση της δικής μου θλίψης με τη θλίψη όλων αυτών εκεί έξω.
Και συ δηλώνεις ψεύτης, αδιάφορος, υποκριτής και αναξιοπρεπής ε; και τρελός... εντάξ, το τελευταίο δικαιολογεί τα πρώτα. Και δε με λες, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να αποτινάξεις όλες αυτές τις ταμπέλες από πάνω σου (γιατί σου δίνεται το ξέρω, σε όλους δίνονται ευκαιρίες) εσύ τι κάνεις; να φανταστώ ότι το παίζεις τρελός και ότι βγάζεις και τους άλλους τρελούς;
na ta mas, arxisame..
eixa mia kryfh elpida oti den hsoun to synh8ismeno ek-troll, alla mpa..
den peirazei, kalws hr8es kai pali.
Και γω είχα μια κρυφη ελπίδα ότι κατι υποκριτες παπαρες σαν εσενα θα εχουν τα αρχιδια να ξεπερασουν τα κομπλεξ τους αλλα μπα... καταλαβες μαλακα γιατι εισαι μονος; γιατι εισαι τοσο μαλακας και ανεγκεφαλος που οποιοσδηποτε προσπαθησει να σε πλησιασει τον πετροβολας απο ανασφαλεια. ΠΑΠΑΡΑ.
Post a Comment