408. τάδε ψιθύρισε Μάρκος

Μ: Η συνειδητοποίηση της ολότητας δεν έχει γίνει ακόμη κομμάτι εκείνου που αντιλαμβάνεσαι ως «Κωστής», όσο κι αν η προσπάθεια σου γαληνεύει το μυαλό.
Δε χρειάζεται προσπάθεια, ίσα ίσα! Όσο περισσότερο προσπαθείς τόσο πιο πολύ αποξενώνεσαι από τη Φύση, δηλαδή από τον εαυτό σου.

Κ: Αχρείαστοι οι συναισθηματισμοί, δεν ωφελούν στο να.. Γαμώ την πουτάνα μου δεν ξέρω! De facto αναίρεση εκείνου που ειπώθηκε πριν για την προσπάθεια. Η προσπάθεια στέκεται εμπόδιο μπρος στο να..

Μ: Όσο προσπαθείς να ορίσεις το αόριστο, να περιγράψεις το άφατο τόσο η διάνοιά σου- ο νους- η ψυχή - εσύ θα πέφτετε πάνω σε τοίχο.

Προχώρα και μη σκέφτεσαι τίποτα. Τα πάντα ξεκινούν με ένα τέλος.

Κ: ΟΚ.

Μ: Και που’σαι?
Μην μεμψιμοιρείς.
Θυμήσου να είσαι  υψηλόφρων, υπομονετικός και σεμνός και μετρημένος. Εγκρατής και σοβαρός.
Δίκαιος, κοινωνικός και στοργικός ακόμη και με αυτόν που σε κρίνει. Διότι αν είναι σωστός στην κρίση του θα πρέπει να του είσαι ευγνώμων μιας και σε βελτίωσε, ενώ αν σφάλλει θα ήταν σαχλό εκ μέρους σου να νευριάσεις με κάποιον πλανεμένο.

Κ: Δύσκολο. Ειδικά αυτό το τελευταίο.

Μ: Θα έρθει από μόνο του αρκεί να φροντίσεις να μιλάς με έργα κι όχι με λόγια. Να είσαι δηλαδή γνήσιος.

Our skin worn thin
Our bones exposed
Life reduced to ticks

From forest caves and azure skies
We crashed upon this earth
The years, they passed, and so did we
Yet resistance would be formed

407. δίχως

Σύγχυση, αποστροφή, ανάγκη, μοναξιά, φόβος.
Φόβος. Ο μοναχικός φόβος σε αντιδιαστολή με τον φόβο της μοναξιάς.
Και το τίμημα της ελπίδας, πόσο? Πανάκριβο αυτό.
Μόνο λευκά ποτά, κύριε.

Τούτη η κεραία κινητής ακόμη εδώ, ακριβώς απέναντι.
Σκόνη, σκουπίδια διάσπαρτα στο σφαλιστό δωμάτιο.
Στοίβες τα αδιάβαστα βιβλία, στοίβες ανάκατες.
Και τσόντες ιδωμένες με λευκά ποτά, μόνο λευκά ποτά κύριε.

Ποια αλήθεια και ποιο ψέμα.
Αχ βρε φαντασμένε φουκαρά, σε κανένα μονοπάτι η γαλήνη.
Ούτε η χαρά μα ούτε και το παραμύθι, σε όλα κυρίαρχος ο τρόμος-
-και φυσικά τα λευκά ποτά, μόνο λευκά ποτά κύριε.

solipsistic hymn

406. ο αυνανισμός είναι μαλακία

Καθώς κατέβαινα με το 6άρι αυτήν τη φορά, σκεφτόμανε να γράψω κάτι για εκείνα που με βασανίζουν-

*ΓΙΑ την ανάγκη ανάδειξης του ρομποτικού κομμουνισμού ως κυρίαρχη παγκόσμια τεχνοοικονομική προοπτική.

*ΓΙΑ τα διλήμματα που ανακύπτουν από την ανάλυση του DNA μου. Το μέλλον είναι πλέον παρόν, το μικροβιολογικό εργαστήριο που θα εξετάσει το σαλάκι μου και θα βγάλει αποτελέσματα για την πιθανότητα να εμφανίσω διαβήτη, παχυσαρκία, πάρκινσον, καρδιοπάθεια, καρκίνο κ.ά. σε κάποια φάση της ζωής μου, απέχει μόλις τρία οικοδομικά τετράγωνα από εδώ που βρίσκομαι. Οι υποψήφιοι εργοδότες, το ΤΣΜΕΔΕ δε θα θέλουν να μάθουν αυτές τις πληροφορίες? Το έτερον ήμισυ θα με ‘χει σε εκτίμηση αν μάθει π.χ. ότι έχω μια γενετική προδιάθεση προς τον αλκοολισμό και την κατάθλιψη?

*ΓΙΑ την ανάδειξη νοημοσύνης ή/και συνείδησης στις μηχανές και τη θεμελιώδη διαφορά της από τον άνθρωπο και γενικά κάθε τι βιολογικό όσον αφορά το ένστικτο της επιβίωσης.

*ΓΙΑ τον έναν και μοναδικό λόγο που αξίζει κανείς να νιώθει τυχερός που γεννήθηκε ομιλητής της ελληνικής γλώσσας και τους υπόλοιπους χίλιους που θα προτιμούσε κανείς να είναι βορειοευρωπαίος.

Και μετά καθώς φτάνω σπίτι κι ανοίγω τον υπολογιστή σκέφτομαι πόσο ξενέρωτος είμαι και πως δεν ξέρω να περνάω "καλά"

Όμως όπως λέει κι ο Ηράκλειτος

Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί.

(ό βλάκας αρέσκεται να πτοείται από κάθε λογική σειρά σκέψεων)