454. Αποδραση απο τις ιδιες μου τις σκεψεις( πρωτιστη αναγκη)

Σε ένα σύμπαν που ειναι και δεν ειναι δικο σου.
Εκεί κινείσαι, μετεωριζεσαι και αναρωτιέσαι.
Ενώ ενδόμυχα το ξερεις (ή το νιωθεις?) ότι τπτ δεν εχει νόημα εσύ εκει, να επιμένεις να λες πως ψάχνεις, να νομιζεις οτι ψαχνεσαι.
Πού πας;
Τί κανεις;
Θα ήθελα να..
Μπορώ ομως να..?
Τα πάντα μπορείς αλλά δεν τα προλαβαίνεις ολα!! Ποσο μαλλον ταυτόχρονα.

Ξερεις ισως να μπορουσες ομως...?

Οχι. (ηττοπαθεια)

Ναι. (αισιοδοξια)

Ενδεχομένως. (ρεαλισμος)

Να θυμασαι ωστόσο οτι στο τελος τα παντα θα σβησουν και τιποτα δε θα μεινει, ουτε καν σαν μακρινη αναμνηση. Συνεπως τί σκας;

Τα παντα μοιαζουν με ψεμα, ειναι πολυ νωρις ακομα να ειπωθει οτι ολα ΕΙΝΑΙ ψεμα. Αν και..

Τα ιδια και τα ιδια και τα ιδια στριφογυρνανε στο κλουβιο μου κεφαλι.

Πρεπει να αποδρασω απο τις ιδιες μου τις σκεψεις.

Τις χαμερπεις μου αγκυλωσεις και τις δουλικες συνηθειες που αναπτυσσονται οντας δεσμιος του χρηματος.

Αλλαγη.
Διαρκής βελτίωση. Η στασιμοτητα ως εχθρός.

Εξέλιξη της σκέψης, το τωρα εχει ηδη γινει πριν και εχει χαθει ηδη μια ευκαιρια για κατι καλυτερο.

Ανουσιωδως καλυτερο βεβαια, μιας και κωλοπαζαρευομαστε διαρκως και αεναα με το θανατο σε ενα παιχνιδι που ειμαστε εκ των προτερων χαμενοι, αλλα ετσι να χαμε να λεγαμε για τη φαση.

Αυτα τα ιδια.