Οι μικροί εθισμοί της πλάνης.
Πώς ορίζεται ο μικρός ή μεγάλος εθισμός? Ας δούμε πρώτα τί είναι.
Είναι εκείνο που σε κρατάει δέσμιο-μακριά από τις "πραγματικές" σου δυνατότητες. Ή να το θέσω ορθότερα, αυτό που σε εγκιβωτίζει σε νόρμες, συνήθειες, ρουτίνες, ανάγκες, χαζές ημιπολυτέλειες και δε σού επιτρέπει να τολμήσεις να εντοπίσεις τα όριά σου.
Η ανάγκη.
Η υποχρέωση.
Οι επίπλαστες υποχρεώσεις που δε σού επιτρέπουν να προχωρήσεις, να τρέξεις να κάνεις αυτό το σάλτο μορτάλε.
-Ston polemo stin Oukrania, me pion ise?
-Me kanenan.'H mallon eimai me ton an8rwpo. 'H gia na eimai eilikrinhs me ekeinon pou 8a mou edine ta perissotera.
Η άνεση. Δεν έχεις να χάσεις ούτε και να κερδίσεις τίποτα. Εξ ορισμού κι εκ προοιμίου κι απ'το μουνί της μανούλας μας όλοι χαμένοι και καταδικασμένοι είμαστε εξάλλου. Ποιος ο λόγος να μην ξεφουρνίσω τις ασυναρτησίες μου? Τις καφρίλες μου? Τις προσβολές ή/και τις γαλυφιές μου? Ποιος ο λόγος να μην καταστρέψω και να στρωθώ να δημιουργήσω?
we belong to the dead
Fatalism is a family of related philosophical doctrines that stress the subjugation of all events or actions to fate or destiny, and is commonly associated with the consequent attitude of resignation in the face of future events which are thought to be inevitable.
Δώδεκα μήνες στους εξωνημένους, πέρασαν. Και είμαι ακόμα εκεί. Εδώ. Πού όμως?
Μακριά από όλους όσοι νοιάστηκαν ή νοιάζονται για μένα.
Και να! Ιδού! Behold!! Πώς μού τρέχουν τα σάλια μόλις ακούσω τη μαγική λέξη "αύξηση" και να παραμένω, όντας δέσμιος των μικρών μου απολαύσεων. Να καπνίζω πιο πολύ από ποτέ για να μη σαλτάρω βλέποντας όλα τα ανθρωπόμορφα ζωντόβολα γύρω μου. Να πίνω ένα μπουκάλι στην καθησιά μου για να αντέξω την γκρίνια της ώστε να κοιμηθώ γλυκά σαν κούτσουρο και να μην τη βλέπω. Να συλλέγω βιβλία και περιοδικά που δε θα διαβάσω ποτέ αλλά που μού αρέσει να τα κοιτάζω για τη δυναμική που θα προσδώσουν αν τα διαβάσω κάποτε. Να μην έχω κανέναν ηθικό φραγμό για το ποιος και πώς και αν θα πληγωθεί.
Ποιον κοροϊδεύω? Ποιον προσπαθώ να κοροϊδέψω? Πρώτα και κύρια, εμένα κυρία μου.
Έχει αποτέλεσμα? Δε βαριέσαι, δε γαμιέται.. ¯\_(ツ)_/¯
Σημείωση: Έχω υποβληθεί γύρω στα 50 υποχρεωτικά πληρωμένα ράπιντ έξω κι άλλα 100 δωρεάν στη φάμπρικα μέσα, μέχρι τώρα στον τελευταίο χρόνο. Κοινώς μού έχει γίνει το ρουθούνι φινιστρίνι, πιο φαρδύ κι από τη σούφρα της Αντριάνας της Τσέτσικ. Σήμερα βαρέθηκα να πάω στη δουλεΊα επικαλούμενος δέκατα κι αδιαθεσία. Χέστηκαν από το φόβο τους. Αφού με θεωρούν κινητή βόμβα ούτως ή άλλως, συνεπώς στα παπάρια μου. Υπάρχουν και τα θετικά τού να είσαι ανεμβολίαστο σκουλήκι. Όχι ότι έχει και καμιά σημασία, απλά ήθελα να καταγραφεί στα πρακτικά.
No comments:
Post a Comment