357. μαλακισμένη ακράτεια [edit]

 ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟύ ΣΚΑΝΕ ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΧΑΜόΓΕΛΑ.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ. ΠάΝΕ.
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΞΕΓΛΙΣΤΡΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.

ΔΕΝ ΤΡΕΦΩ ΚΑΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ, ΟΠΩΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ.

ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ, ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΟΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΟΤΙ ΜΙΛΑΕΙ ΤΗ ΦΤΩΧΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΜΙΑΣ ΠΛΗΘΩΡΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΜΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΙ ΛΕΓΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΟΦΟΙ ΤΣΙΦΤΗΔΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΤΟΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.
π.χ.
Πάλιν ἡ ἀκρασία καὶ ἡ μαλακία οὐκ ἔστιν ταὐτόν ἡ μὲν γὰρ μαλακία ἐστὶν καὶ ὁ μαλακὸς ὁ μὴ ὑπομένων πόνους, οὐχ ἅπαντας δὲ ἀλλ' οὓς ἀναγκαίως ἂν ἄλλος τις ὑπομείνειεν, ὁ δ' ἀκρατὴς ὁ μὴ δυνάμενος ὑπομένειν ἡδονάς, ἀλλὰ καταμαλακιζόμενος καὶ ὑπὸ τούτων ἀγόμενος.

Τέλης, Ηθικά Μεγάλα/book B/Κεφάλαιο 6/ Παράγραφος 28

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ, ΚΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΤΩΡΑ ΕΝΝΟΩ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ, ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΚΙ ΩΣ ΑΚΡΑΤΗΣ ΚΙ ΩΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΑΖΙ.
ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΩΣ ΧΡΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝ ΕΔΙΝΑ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ ΘΑ ΔΙΑΛΕΓΑ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ.
ΜΙΑ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΗ. ΝΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.

ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ «ΕΓΩ», ΤΟ ΜΟΝΟ ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΔΙΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΙ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΧΥΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΗΛΛΑΓΜΕΝΗΣ  ΤΩΝ ΔΙΑΣΠΑΡΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΠΗΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΥΝ ΤΑ ΚΡΕΑΤΙΝΑ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΙ ΟΙ ΑΔΕΝΕΣ ΤΟΥ HOMINIS SAPIENTIS ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΔΡΑΣΗ, Η ΑΦΕΝΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ.


 [edit: άλλο πράγμα η πληροφορία(information) κι άλλο τα δεδομένα(data).]