Το πολύ μεγάλο πρόβλημα που παρατηρείται είναι η έλλειψη ενός εφικτού οράματος-σχεδίου σε λογικά πλαίσια και βάθος χρόνου. Η χώρα είμαι εγώ και εγώ είμαι η χώρα. Όπως κι εσύ κι εσύ κι εσύ…
Δε χρησιμοποιώ τον όρο κράτος- δε μου αρέσει, τον εφηύραν οι βαυαροί επί Όθωνος για να περιγράψουν τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς οργάνωσης του νεοσύστατου τότε Ελληνικού Βασιλείου. Θα προτιμούσα τον όρο Ελλήνων Πολιτεία. Απέχουμε ωστόσο πολύ ακόμα από εκεί.
Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους- πρώτα και κύρια προσωπικό και σε αυτόν θα αναφερθώ.
Η Ελληνικότητα είναι ιδιότητα κι όχι εθνικότητα. Μια ιδιότητα που πρέπει να την εξιδανικεύσουμε άμα επιθυμούμε να δούμε προκοπή, προσωπική και συλλογική. Αλλά ας μην παρεκκλίνω πάλι προς το συλλογικό.
Ιδιότητα πρωτίστως ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και δευτερευόντως (έως και καθόλου) καταγωγής. Ποια είναι τα στοιχεία που την καταρτίζουν?
Ανδρεία. Εγκράτεια. Σωφροσύνη. Δικαιοσύνη. Τι νόμιζες? Αυτές είναι οι κλασσικές αρετές τις οποίες πρέπει κάθε ένας και κάθε μια από εμάς να καλλιεργεί σε κάθε στιγμή της πορείας του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη εάν θέλει να αγγίξει την ευδαιμονία.
Και το υπέροχο ξέρεις ποιο είναι, ε? Πως η ελληνικότης ως ιδιότητα, ακόμη κι αν έχει κατακτηθεί μετά από χρόνιους κόπους, χρειάζεται μόνο μια στιγμή να απολεσθεί- κάτι που οι παλαιοί περιέγραφαν ως εκβαρβαρισμό.
(Παύση αρκετών λεπτών σκεπτόμενος τον πάλαι ποτέ «Ωραίο» Άκη Τσοχατζόπουλο, το Λαυρεντιάδη, το Βουλγαράκη κ.ά. ως παραδείγματα ανθελληνικής αμετροέπειας, επιβολή εξορίας κι όχι φυλάκισης αυτών και των ενήλικων απογόνων τους (ως δυνητικά διεφθαρμένοι οι τελευταίοι βλ. κόρη Άκη, σε ίδρυμα τα νήπια του Λαυρεντιάδη) με κάλυψη εξόδων από την εκμετάλλευση των ακινήτων στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, του Βατοπεδίου κτλ).
Όμως όλες αυτές οι σκέψεις απομακρύνουν εμένα τον εκ Φαλώρειας Κ.Γ. να δω τη δική μου καμπούρα.
Ανδρεία. Εγκράτεια. Σωφροσύνη. Δικαιοσύνη. Υστερώ επιγραμματικά σε όλα ως εξής:
Επιτρέπω στον εαυτό μου να ελπίζει σε άλματα και να απογοητεύεται με τις πτώσεις , αντί να σχεδιάζω λογικά βήματα. Φθονώ τους άξιους αντί να παραδειγματίζομαι από δαύτους (Άφρων φελός).
Φοβάμαι τον κόπο και δεν προσπαθώ να αρπάξω την όποια ευκαιρία από τα μαλλιά για να την ξεσκίσω κι αρέσκομαι να κααααααάθομαι είτε να κρίνω στείρα είτε να αυτομαστιγώνομαι (Άνανδρος - κότα λιράτη).
Μπορώ και δε θέλω. (Άδικος προς εμένα- ό,τι χειρότερο).
Ακόμη και το τσιγάρο το έκοψα από φόβο (όταν ο γέρος μου έκανε by-pass) κι όχι από συνειδητή-φιλοσοφημένη επιλογή. Αναβάλλω ό,τι έχω να κάνω μέχρι να παραστεί ανάγκη. (Ακρατής - τραγικά απείθαρχος).
Αν δεν αλλάξω τροπάριο και δεν προσπαθώ μέχρι την στιγμή που θα κλείσω μια για πάντα τα ματάκια μου να γίνω Έλληνας τότε @#$@#%@%^^@#@#$ (αυτολογοκρισία εν δράσει).
Συνεχής προσπάθεια και διαρκής καλλιέργεια χαρακτήρα μέχρι τέλους. Ουδείς εκών κακός.
Happy Doomsday ρε μουνιά!!
No comments:
Post a Comment