506. -μα ποιο είναι το όνομά σου? -Ιξίων

Πρόκειται πέρι μιας πολύ ιδιαίτερης φάσης. Καθημερινά να καλείσαι να αποφασίζεις στο ψευδοδίλημμα αν θα είσαι με τους μεν ή με τους δε.
Με τους πιασμένους ή με τους φτωχοδιαβόλους των υπογείων.
Με τους οπαδούς της κανονικότητας ή με τις βίγκαν, λεσβίες, αναρχικές, μπαχαλοσατανίστριες, μάγισσες.
Ποτέ δεν ήταν και ούτε πρέπει να γίνει ποτέ θέμα αισθητικής αλλά αποκλειστικά λογικής. Μπορείς να είσαι με όλους ή καλύτερα με κανέναν.
Πόσο τους σιχαίνομαι όμως ρε φίλε τους κουστουμάτους..

~*~*~
Εδώ και τόσους αιώνες, να σπέρνω την ελπίδα και να θερίζω απογοήτευση.
Για έξυπνο και ωραίο με περνούσα συγκρινόμενος με όλους εκείνους κι όλες εκείνες που δεν είχαν φωνή..
Δεν καταλάβαινα γιατί δε με καταλάβαιναν ή γιατί δεν τους/τις καταλάβαινα.

Έτσι φυλάκισα, βίασα, έσφαξα, έφαγα.
Έφευγα, έφυγα, φεύγω, θα φύγω και θα φεύγω πρώτος.

Της αχαριστίας λειτουργός, μόνιμα και αδίκως ευεργετηθέντας με την ευχή και κατάρα του Λόγου, λιώνω και βράζω.
Ακόμα θυμάμαι εκείνα τα λόγια που θεώρησα προσβολή και μου 'ρχεται να εκραγώ όμως δεν ήταν τίποτα άλλο παρά προειδοποίηση και λόγια αγάπης.

Μου πρόσφερες τα πάντα,Πατρίδα και Μητρίδα Γη, και γω σε πρόδωσα και αναγκάστηκα να φύγω. Ξανά.

Αμφιβάλλω όμως αν ήξερα τι έκανα, αφού ως συνήθως..

Ζωσμένος με φίδια πλέον πάνω στον τροχό της μοίρας περιφέρομαι αιωνίως και περιμένω.

Σε παρατηρώ από ψηλά περιμένοντας να κάνω την εμφάνιση μου, την κατάλληλη στιγμή και περιμένω..

Δε θέλω να φοβηθούν και να με θεωρήσουν απρόσκλητο όσα από τα υπόλοιπα παιδιά σου έχουν μείνει πίσω.. Και περιμένω.. Μα... Δε γαμιέται

Εδώ ακόμα στου Ουρανού τα Τάρταρα... Να βρίζω, να ζητάω συγχώρεση και οίκτο και να καταριέμαι,  εις μάτην.
Δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει..  Και να υπήρχε δε θα μου απαντούσε. Και να μου απαντούσε δε θα τον καταλάβαινα.
Μόνος, εδώ και τόσους αιώνες. 

~*~*~