511. Χάπι New Fear (Το φίλτρο της σιωπής)

Ὁ κόσμος σκηνή, ὁ βίος πάροδος· ἦλθες, εἶδες, ἀπῆλθες

Δημόκριτος

Τιποτα να μη μείνει πίσω, τίποτα δε χρειάζεται να μείνει πίσω.

Καμία κληρονομιά. Καμία ανάμνηση.

Η ανάμνηση αποτελεί εξάλλου πλάνη του μυαλού αφού το πως θυμάμαι εγώ ένα γεγονός μπορεί να διαφέρει ριζικά από το πώς το θυμάσαι εσύ το ίδιο γεγονός. Και εσύ και ο άλλος και ο παράλλος που έτυχε να βρεθήκαμε εκεί. Δεν έχει σημασία.

Το ωραίο ξέρεις ποιο είναι, έτσι? Ωραίο, τρόπος του λέγειν.. Ότι η απόπειρα συνδυασμού των όποιων δύο, τριών, δέκα, εκατό μαρτυριών-αναμνήσεων δε λειτουργεί συμπληρωματικά και προς την κατεύθυνση της πλήρους και αντικειμενικής απεικόνισης του εν λόγω χωροχρονικού διαστήματος αλλά θολώνει μάλλον τα νερά ακόμα περισσότερο.

"Πλήρης απεικόνιση χωροχρονικού διαστήματος" Ωωω τί μπούρδα θεέ μου (facepalm)

Πρέπει να μπορείς να βγαίνεις από τη στιγμή για να παρατηρείς κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Να μην ξεχνάς την τραγική θεατρικότητα αλλά και τη θεατρική τραγικότητα του εκάστοτε ύπουλου τώρα. 

Να μπορείς να λειτουργείς ταυτόχρονα ως θεατής, δρων και μέλος του χορού του ενθαδικού χθόνιου δράματος.

Πρόσεχε ωστόσο διότι η ενσυναίσθηση έχει και αυτή τα όρια της. Τις φορές που υποκύπτεις στον πειρασμό να προβάλεις τον εαυτό σου στην παρατηρούμενη καταστάση, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να εγκλωβιστείς μέσα της και να μην μπορείς στη συνέχεια να επανέλθεις στην πιο οικεία πρότερη πραγματικότητα.

Πρέπει συνεπώς να μην παρασύρεσαι σε έντονα συναισθήματα ούτε όμως να ενδίδεις στη μηδενιστική απαθή βουβαμάρα.

Να φιλτράρεις με το μυαλό σου την εναλλαγή κραυγών, ψαλμών και σιωπής.

Πώς φιλτράρεται όμως η γαμημένη σιωπή ρε φιλαράκι, δε μας είπες  

Προκειμένου λοιπόν να το πετύχεις αυτό, πρέπει (όπως ειπώθηκε νωρίτερα) να μπορείς να βγαίνεις από τη στιγμή ώστε να την αποτυπώσεις με κάθε δυνατή λεπτομέρεια όταν και όποτε χρειαστεί. Για να μην αμφιβάλλεις δηλαδή έπειτα για το τί είδες και το τί άκουσες.

Διότι όποιον και αν ρωτήσεις, η πιθανότητα να πρόσεξε την τροχιά που διέγραψε το λουλούδι σου και να άκουσε τον ήχο του χώματος καθώς αυτό επέστρεφε στο λάκκο του, είναι απειροελάχιστη.