Μία κακοστημένη τραγωδία πάνω στον τρόμο της κοσμικής άγνοιας εξυφαίνεται.
Το ping pong των ορισμών,έτσι ονομάζεται.
Τι είναι η αίσθηση? Σύστημα εγκεφαλικών κυττάρων κι αισθητηρίων οργάνων? Κι η λεγόμενη αίσθηση του χρόνου?
Μία φάρσα.
Οι αέναες αναζητήσεις, τα δίχως νόημα παιχνίδια ερωτο-αποκρίσεων, το άγχος η κατήφεια, η ανάγκη για εκμετάλλευση, οι πολΈμοι ακόμη κι αυτή η ίδια η λεγόμενη αγάπη ερμηνεύονται βάσει του τρόπου ικανοποίησης των ενεργειακών αναγκών ενός ετερότροφου οργανισμού.
Σκουλήκια, σκυλιά, γατιά, πιθήκια, ανθρΏποι, κροκόδειλοι, αγελάδες, λάμα, αράχνες στο ίδιο τσουβάλι χώνονται.
- Με εξαίρεση φυσικά τον Spiderman ο οποίος είναι μια κατηγορία μόνος του. Πες μου ειλικρινά, δεν έχεις τραβήξει μαλακία για χάρη της Λόις Λέιν?
- Αυτή είναι στον Superman ρε.
- Σωστά.
Δε βλέπω ομορφιά μήτε ασχήμια. Βλέπω το τίποτα, μα αρνούμαι να καταλάβω.
Ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι.
Εικονική πραγματικότητα - εικονικός οικονομικός πόλεμος - φανταστικά θύματα, και μια ψεύτικη ευκαιρία για αλλαγή και μεταστροφή.
Όσο και να ψάξω, νόημα δε βρίσκω.
Στο καλό.
Στο κακό.
Στο αισχρό.
Στο γλυκό.
Προβολές της πραγματικότητας είναι όσα αντιλαμβάνομαι,λένε[citation needed]. Ελλειπέστατες.
No comments:
Post a Comment