20130227

405. Η προσπάθεια ποτέ δε μοιάζει αρκετή

Η αιτία απροσδιόριστη.
Το τέλος μπλέκεται στην αρχή μ’ αποτέλεσμα και τα δύο να ταυτίζονται με την στιγμή.

Προσπαθώ μωρό μου, τι νομίζεις?

Στα πρόσωπα των περαστικών να βρω όλες τις εκφράσεις.

Στις πρώτες σελίδες, να αφουγκραστώ τις ειδήσεις του πριν και του μετά.

Να μυρίσω τα δέντρα καθώς μαραίνονται, ανθίζουν, ξεραίνονται, ευδοκιμούν, ξεριζώνονται, καρποφορούν.

Όλα τα χρώματα του φάσματος μιας δράκας άστρων που τρεμοσβήνουν να πιάσω προσπαθώ ακόμη κι όταν,
ή μάλλον,
ειδικά όταν βρίσκομαι χωμένος βαθιά μέσα στην τρούπα της λήθης.

Με την ένδειξη του ρολογιού να μεταβάλλεται τρελά, την αντιληπτή φτιάξη να σβήνει- ήσυχα, το ιερό Όλον να γεννιέται από τ’ άντερα του τίποτα και τη ροή της συνείδησης να κολλά στο άφατο τώρα,

εσύ που με ρωτάς τί ώρα είναι,
γιατί περιμένεις απάντηση?

No comments: