490. χαρωπά τα δυό μου χέρια τα κτυπώ

Οταν μπαινεις στην πισινα με τους καρχαριες δεν πρεπει να εισαι σαν χρυσοψαρο.


Τεχνικη καταρτιση.

Αμοραλισμος.

Ψυχροτητα.

Ολα μαζι και τιποτα συγκεκριμενο. Ισως καποια μερα καταλαβεις οτι ολα ειναι ενα γελοιο ασκοπο παιχνιδι.


Ναι δεν υπαρχει ουτε μπορει να υπαρξει σκοπος. Νοημα. Ελπιδα.

Κινουμαστε σαν νιφαδες χιονιου μεσα σε μια αμμοθυελλα στην Σαχάρα. Τοσο εφημερα.
Μην το ψαχνεις σου λεω. Flow with the wind λεμε.


Ονειρο ειναι η ζωη και θα περασει προτου προλαβεις να πεις κύμινο.


Ηδη..
Ηδη....
Ηδη!
Ηδονης το αναγνωσμα. Ηδονης το διακυβευμα.

Προχωραμε στα τυφλα με προταγματα περασμενων αιωνων. Ποια ατομικοτητα; Ποια ιδιωτικη πρωτοβουλια; Ποια προσωπικη ελευθερια; Πιστευεις ακομη σε αυτες τις πλανες; Η συσκευη απο οπου διαβαζεις το παρον ειναι ο υπερτατος ρουφιανος.


Ελα να βαραμε παλαμακια όσο η μηχανή μαθαίνει από εμάς για εμάς. Δεν είσαι πλέον το γρανάζι αλλά μια γνωσιακή μονάδα.